I. Co to jest powtórzenie?

W uproszczeniu, powtórzenie to powtórzenie słowa lub frazy. Jest to powszechne narzędzie retoryczne używane w celu dodania nacisku i podkreślenia w piśmie i mowie. Powtarzanie jest szeroko stosowane zarówno w poezji, jak i prozie; we wszystkich gatunkach i formach literatury i tradycji ustnej. Poza tym, że pomaga podkreślić lub uwypuklić ważne myśli i punkty, powtórzenie może być kluczowym narzędziem dla autorów i mówców w rozwijaniu stylu, tonu i rytmu.

II. Przykład powtórzenia

Przeczytaj krótki fragment poniżej:

Duże schody prowadziły do dużego domu z dużymi drzwiami wejściowymi. Oddychaj, oddychaj, oddychaj – powtarzałem sobie. Muszę zostać tylko przez jedną sekundę, bać się przez jedną sekundę, nie krzyczeć przez jedną sekundę. Mogę to zrobić. Mogę wygrać ten zakład. Mogę udowodnić, że jestem odważny.

Powyższy fragment wykorzystuje kilka różnych stylów powtórzeń, aby pokazać niepokój narratora. Poprzez powtarzanie tego, co bohater myśli i widzi, autor czyni sytuację bardziej interesującą.

III. Powszechne rodzaje powtórzeń

W retoryce istnieje wiele rodzajów powtórzeń, ale poniżej przedstawiamy niektóre z najczęstszych.

a. Epizeuxis

Epizeuxis to powtórzenie słowa w sekwencji. Na przykład: „Dlaczego, dlaczego, dlaczego?!”

b. Anafora

Anafora jest powtórzeniem słowa na początku każdej frazy lub klauzuli. Na przykład: „She looked to the left, she looked to the right, she looked straight ahead.”

c. Mezodyplomacja

Mezodyplomacja to powtórzenie słowa w środku każdej frazy lub klauzuli. Na przykład: „Jeden, ale nie dwa; trzy, ale nie cztery; pięć, ale nie sześć.”

d. Epistrofa

Epistrofa to powtórzenie słowa na końcu każdej frazy lub klauzuli. Na przykład: „Każdego dnia jestem szczęśliwy, bo mnie kochasz, jestem bardziej spełniony, bo mnie kochasz, mam wszystko, bo mnie kochasz.”

IV. Znaczenie powtórzenia

Powtórzenie jest ważnym urządzeniem literackim, ponieważ pozwala pisarzowi lub mówcy położyć nacisk na rzeczy, które wybierają jako znaczące. Mówi czytelnikowi lub publiczności, że słowa używane są wystarczająco ważne, aby je powtórzyć, i daje im znać, kiedy należy zwrócić szczególną uwagę na język. Ponadto, powtórzenie było historycznie ważną techniką dla tradycji ustnej, ponieważ pomagało opowiadającym zapamiętać szczegóły i linie, które w przeciwnym razie mogłyby być trudne do powtórzenia.

V. Przykłady w literaturze

Przykład 1

Sławny autor klasyki dziecięcej Dr. Seuss często używa powtórzeń w swoich dziwacznych i ekscentrycznych historiach. Poniżej znajduje się wybór z książki Jedna ryba, dwie ryby, Czerwona ryba, niebieska ryba, który demonstruje znany, jedyny w swoim rodzaju styl Dr. Seussa:

Jedna ryba, dwie ryby, Czerwona ryba, niebieska ryba,
Czarna ryba, niebieska ryba, Stara ryba, nowa ryba.
Ta ma mały samochodzik.
Ta ma małą gwiazdkę.
Powiedz! Co za mnóstwo rybek tam jest.

Tak. Niektóre są czerwone, a niektóre niebieskie.
Niektóre są stare, a niektóre nowe.
Niektóre są smutne, a niektóre są zadowolone,
A niektóre są bardzo, bardzo złe.

Dr. Seuss używa kombinacji powtórzeń i rymów, aby stworzyć tę chwytliwą historię, którą wszyscy znają. Jednym z powodów, dla których jego książki są tak wyjątkowe jest to, że używa kilku rodzajów powtórzeń, które razem tworzą kapryśny, głupkowaty styl.

Przykład 2

W słynnym otwarciu Opowieści o dwóch miastach, Charles Dickens używa powtórzeń, aby dodać nacisk i podkreślenie do pozytywów i negatywów czasu.

To były najlepsze z czasów,

To były najgorsze z czasów,

To był wiek mądrości,

To był wiek głupoty,

była to epoka wiary,

była to epoka niewiary,

była to pora Światła,

była to pora Ciemności,

była to wiosna nadziei,

była to zima rozpaczy,

miałyśmy wszystko przed sobą, nie miałyśmy nic przed sobą, wszystkie szłyśmy prosto do nieba, wszystkie szłyśmy w drugą stronę-

Słynne słowa Dickensa „To były najlepsze czasy, to były najgorsze czasy” do dziś pozostają jednymi z najsłynniejszych w literaturze. Sposób, w jaki powtarza on frazę „to było”, sprawia, że jego słowa są mocniejsze, bardziej pamiętne, skuteczniejsze i bardziej przekonujące.

VI. Przykłady powtórzeń w popkulturze

Przykład 1

Powtórzenie jest bardzo popularnym sposobem na dodanie akcentu i mocy podczas wygłaszania przemówienia. W całej historii ludzie używali powtórzeń, aby upewnić się, że ich publiczność zapamięta i będzie powtarzać ich frazy i pomysły, na przykład „I Have a Dream” Martina Luthera Kinga Jr:

Powtarzając „I have a dream” w całym swoim przemówieniu, Martin Lurther King Jr. łączy się z tymi słowami i sprawia, że pozostają one w pamięci publiczności.

Przykład 2

W klasycznej komedii romantycznej Kiedy Harry poznał Sally, Harry używa powtórzeń, aby wzmocnić swoją wielką sylwestrową przemowę do Sally:

Powtarzając w kółko słowa „Kocham, że…”, Harry kładzie nacisk na fakt, że kocha wszystko w Sally, dobre i złe. Powtarza te słowa w kółko z nadzieją, że ona zrozumie, że to, co mówi jest realne i prawdziwe, i że ona odwzajemni jego miłość.

VII. Related Terms

Assonance

Assonance to powtarzanie dźwięków samogłosek, co tworzy rym. Na przykład: „czarny kot miał torbę szczura”; „jak tam brązowa krowa?” „do you do voodoo?”

Consonance

Consonance jest powtórzeniem dźwięku spółgłoski w środku lub na końcu słowa. Na przykład, „kucharz złamał kręgosłup”; „kaczka miała szczęście.”

Alliteracja

Alliteracja jest powtórzeniem spółgłoski na początku słowa. Na przykład: „Lucy brakowało miłości”, „piasek skwierczał pod silnym słońcem”, „lis naprawił faks”. Aliteracja jest prawdopodobnie najczęściej używaną formą powtórzenia dźwięku. Jednym z najbardziej popularnych przykładów jest znana rymowanka Matki Gęsi –

Peter Piper zebrał dziobek marynowanej papryki;

Gdzie jest dzióbek kiszonej papryki, który wybrał Piotruś Piper?

Często pisarze używają jakiejś kombinacji tych trzech rodzajów powtórzeń dźwięków. Na przykład, „Splish splash splish splash” używa asonansu, konsonansu i aliteracji jednocześnie.