Teoria doboru płciowego wyjaśnia ewolucję przesadnych męskich morfologii i uzbrojenia, ale konsekwencje rozwojowe i związane z wiekiem zmiany tych cech pozostają słabo poznane. Długoterminowe badania małp mandrylowych (Mandrillus sphinx) pokazują, jak związane z wiekiem zmiany w uzbrojeniu kłów i wielkości dorosłych kłów ściśle korelują z sukcesem reprodukcyjnym samców. Połączenie długoterminowych danych demograficznych i morfometrycznych ujawnia, że kondycja samców zależy w prosty i bezpośredni sposób od ontogenezy kłów, ich maksymalnego rozmiaru i zużycia. Jednakże, kondycja jest w dużej mierze niezależna od innych parametrów somatometrycznych. Samce mandryli wydają na świat potomstwo niemal wyłącznie wtedy, gdy ich kły przekraczają około 30 mm, czyli dwie trzecie średniej wartości dla osobników dorosłych (45 mm). Co więcej, reproduktory mają większe kły niż osobniki nie będące reproduktorami. W miarę starzenia się zwierząt ząb ulega ścieraniu, co odpowiada starzeniu się reprodukcyjnemu i być może na nie wpływa. Czynniki te łączą się w celu ograniczenia możliwości reprodukcyjnych samców do krótkiego okresu czasu, określonego przez okres maksymalnej długości kłów. Broń selekcjonowana płciowo, zwłaszcza gdy jest nieodnawialna, jak kły naczelnych, jest ściśle związana z przebiegiem życia samców. Nasze analizy tego skrajnie dimorficznego gatunku wskazują, że dobór płciowy jest ściśle powiązany ze wzrostem, rozwojem i starzeniem się, wskazując nowe kierunki dla teorii doboru płciowego. Co więcej, ząb kła naczelnych ma potencjał jako prosty system ssaków do testowania genetycznie uwarunkowanych modeli starzenia się. Wreszcie, ząb może rejestrować szczegóły historii życia u kopalnych naczelnych, zwłaszcza gdy dobór płciowy odegrał rolę w ewolucji dymorfizmu.