19 marca 2003 roku Stany Zjednoczone wraz z siłami koalicji, głównie z Wielką Brytanią, rozpoczynają wojnę z Irakiem. Tuż po tym, jak eksplozje zaczęły wstrząsać Bagdadem, stolicą Iraku, prezydent USA George W. Bush ogłosił w telewizyjnym przemówieniu: „W tej chwili siły amerykańskie i koalicyjne znajdują się we wczesnej fazie operacji wojskowych mających na celu rozbrojenie Iraku, uwolnienie jego obywateli i obronę świata przed poważnym niebezpieczeństwem.” Prezydent Bush i jego doradcy zbudowali wiele ze swoich argumentów za wojną na idei, że Irak, pod dyktatorem Saddamem Husajnem, posiadał lub był w trakcie budowania broni masowego rażenia.
Hostilities rozpoczęły się około 90 minut po tym, jak narzucony przez USA termin dla Saddama Husajna na opuszczenie Iraku lub stawienie czoła wojnie minął. Pierwsze cele, o których Bush powiedział, że mają „znaczenie militarne”, zostały zaatakowane pociskami Tomahawk z amerykańskich myśliwców i okrętów wojennych stacjonujących w Zatoce Perskiej. W odpowiedzi na ataki, radio Republiki Iraku w Bagdadzie ogłosiło, że „źli, wrogowie Boga, ojczyzny i ludzkości, popełnili głupotę agresji przeciwko naszej ojczyźnie i ludziom.”
Aczkolwiek Saddam Husajn oświadczył na początku marca 2003 roku, że „bez wątpienia wierni zwyciężą agresję”, ukrył się wkrótce po amerykańskiej inwazji, przemawiając do swoich ludzi jedynie poprzez okazjonalne nagrania. Siły koalicyjne były w stanie obalić jego reżim i opanować główne miasta Iraku w ciągu zaledwie trzech tygodni, ponosząc przy tym niewiele ofiar. Prezydent Bush ogłosił koniec głównych działań bojowych 1 maja 2003 roku. Pomimo klęski konwencjonalnych sił wojskowych w Iraku, rebelia kontynuowała intensywną wojnę partyzancką w kraju w latach po ogłoszeniu zwycięstwa militarnego, co spowodowało tysiące ofiar wśród wojska koalicji, powstańców i cywilów.
Po intensywnej obławie, żołnierze amerykańscy znaleźli Saddama Husajna ukrywającego się w głębokiej na sześć do ośmiu stóp dziurze, dziewięć mil za jego rodzinnym miastem Tikrit. Nie stawiał oporu i nie odniósł obrażeń podczas aresztowania. Żołnierz na miejscu zdarzenia opisał go jako „człowieka pogodzonego ze swoim losem”. Husajn został aresztowany i rozpoczął proces za zbrodnie przeciwko swojemu narodowi, w tym za masowe zabójstwa, w październiku 2005 r.
W czerwcu 2004 r. tymczasowy rząd działający od niedawna po obaleniu Saddama przekazał władzę Tymczasowemu Rządowi Irackiemu. W styczniu 2005 r. Irakijczycy wybrali 275-osobowe Irackie Zgromadzenie Narodowe. Nowa konstytucja dla kraju została ratyfikowana w październiku tego samego roku. 6 listopada 2006 r. Saddam Husajn został uznany za winnego zbrodni przeciwko ludzkości i skazany na śmierć przez powieszenie. Po bezskutecznej apelacji został stracony 30 grudnia 2006 r.
Nie znaleziono w Iraku broni masowego rażenia. Stany Zjednoczone ogłosiły zakończenie wojny w Iraku 15 grudnia 2011 r., prawie dziesięć lat po rozpoczęciu walk.
Czytaj WIĘCEJ: Zaskakujące przesłuchania, które doprowadziły do schwytania Saddama Husajna