PlanetyEdit
Wszystkie osiem planet w Układzie Słonecznym krąży wokół Słońca w kierunku zgodnym z ruchem obrotowym Słońca, czyli przeciwnym do ruchu wskazówek zegara, gdy patrzymy znad bieguna północnego Słońca. Sześć z planet obraca się wokół własnej osi w tym samym kierunku. Wyjątkami – planetami o rotacji wstecznej – są Wenus i Uran. Pochylenie osiowe Wenus wynosi 177°, co oznacza, że obraca się ona prawie dokładnie w przeciwnym kierunku niż jej orbita. Uran ma nachylenie osiowe 97,77°, a więc jego oś obrotu jest w przybliżeniu równoległa do płaszczyzny Układu Słonecznego. Powód niezwykłego nachylenia osiowego Urana nie jest znany z całą pewnością, ale zwykle spekuluje się, że podczas formowania się Układu Słonecznego, protoplaneta wielkości Ziemi zderzyła się z Uranem, powodując jego przechyloną orientację.
Mało prawdopodobne jest, że Wenus powstała z obecnym powolnym obrotem wstecznym, który trwa 243 dni. Wenus prawdopodobnie zaczęła się od szybkiego ruchu wstecznego o okresie kilku godzin, podobnie jak większość planet w Układzie Słonecznym. Wenus jest wystarczająco blisko Słońca, aby doświadczyć znaczącego grawitacyjnego rozproszenia pływów, a także ma wystarczająco grubą atmosferę, aby stworzyć termicznie napędzane pływy atmosferyczne, które tworzą moment obrotowy wsteczny. Obecna powolna rotacja wsteczna Wenus znajduje się w równowadze pomiędzy grawitacyjnymi pływami próbującymi zablokować Wenus do Słońca, a pływami atmosferycznymi próbującymi obracać Wenus w kierunku wstecznym. Oprócz utrzymywania tej obecnej równowagi, pływy są również wystarczające do wyjaśnienia ewolucji rotacji Wenus z pierwotnego szybkiego kierunku wstecznego do jej obecnej powolnej rotacji wstecznej. W przeszłości proponowano różne alternatywne hipotezy wyjaśniające rotację wsteczną Wenus, takie jak kolizje lub jej pierwotne uformowanie się w ten sposób.
Merkury, mimo że znajduje się bliżej Słońca niż Wenus, nie jest zamknięty w układzie pływowym, ponieważ wszedł w rezonans spin-orbita 3:2 z powodu ekscentryczności swojej orbity. Mercury’s prograde obracanie być powolny dosyć że należny swój ekscentryczność, swój kątowy orbitalny prędkość przewyższać swój kątowy obrotowy prędkość blisko perihelion, powodować the ruch the słońce w Mercury’s niebo chwilowo odwracać. Na obroty Ziemi i Marsa również mają wpływ siły pływowe ze Słońcem, ale nie osiągnęły one stanu równowagi jak Merkury i Wenus, ponieważ znajdują się dalej od Słońca, gdzie siły pływowe są słabsze. Gazowe olbrzymy Układu Słonecznego są zbyt masywne i zbyt odległe od Słońca, aby siły pływowe mogły spowolnić ich rotację.
Planety karłowateEdit
Wszystkie znane planety karłowate i kandydaci na planety karłowate mają progresywne orbity wokół Słońca, ale niektóre mają rotację wsteczną. Pluton ma rotację wsteczną; jego nachylenie osiowe wynosi około 120 stopni. Pluton i jego księżyc Charon są wzajemnie sprzężone. Podejrzewa się, że system satelitów Plutona powstał w wyniku potężnej kolizji.
Naturalne satelity i pierścienieEdit
Jeśli uformowany w polu grawitacyjnym planety, gdy planeta się formuje, księżyc będzie orbitował wokół planety w tym samym kierunku, w którym obraca się planeta i jest regularnym księżycem. Jeśli obiekt powstał gdzie indziej, a później został przechwycony na orbitę przez grawitację planety, może zostać przechwycony na orbitę retrogradacyjną lub progradacyjną w zależności od tego, czy najpierw zbliży się do strony planety, która obraca się w jego kierunku, czy z dala od niego. Jest to księżyc nieregularny.
W Układzie Słonecznym wiele księżyców wielkości planetoid ma orbity wsteczne, podczas gdy wszystkie duże księżyce z wyjątkiem Trytona (największy z księżyców Neptuna) mają orbity wsteczne. Uważa się, że cząstki w pierścieniu Phoebe Saturna mają orbitę wsteczną, ponieważ pochodzą z nieregularnego księżyca Phoebe.
Wszystkie satelity wsteczne doświadczają do pewnego stopnia opóźnienia pływowego. Jedynym satelitą w Układzie Słonecznym, dla którego efekt ten jest nieistotny jest księżyc Neptuna Tryton. Wszystkie inne satelity retrogradacyjne znajdują się na odległych orbitach i siły pływowe pomiędzy nimi a planetą są pomijalne.
W obrębie sfery Hilla, region stabilności dla orbit retrogradacyjnych w dużej odległości od orbity pierwotnej jest większy niż dla orbit progradacyjnych. Zostało to zasugerowane jako wyjaśnienie przewagi księżyców retrogradacyjnych wokół Jowisza. Ponieważ Saturn ma bardziej wyrównaną mieszankę księżyców retrogradacyjnych i progradacyjnych, przyczyny wydają się być bardziej złożone.
Z wyjątkiem Hyperiona, wszystkie znane regularne naturalne satelity planetarne w Układzie Słonecznym są powiązane z planetą gospodarza, więc mają zerową rotację względem planety gospodarza, ale mają ten sam typ rotacji co planeta gospodarza względem Słońca, ponieważ mają orbity progradacyjne wokół planety gospodarza. To znaczy, wszystkie mają rotację wsteczną względem Słońca, z wyjątkiem tych z Urana.
Jeśli dojdzie do kolizji, materiał może zostać wyrzucony w dowolnym kierunku i połączyć się w księżyce progresywne lub retrogresywne, co może mieć miejsce w przypadku księżyców planety karłowatej Haumea, chociaż kierunek rotacji Haumea nie jest znany.
AsteroidyEdit
Asteroidy zwykle mają orbitę progresywną wokół Słońca. Znanych jest tylko kilkadziesiąt planetoid o orbitach wstecznych.
Niektóre planetoidy o orbitach wstecznych mogą być wypalonymi kometami, ale niektóre mogą uzyskać swoją orbitę wsteczną w wyniku oddziaływań grawitacyjnych z Jowiszem.
Z powodu ich niewielkich rozmiarów i dużej odległości od Ziemi trudno jest teleskopowo analizować rotację większości planetoid. Od 2012 roku dostępne są dane dla mniej niż 200 planetoid, a różne metody wyznaczania orientacji biegunów często powodują duże rozbieżności. W katalogu wektorów rotacji planetoid w Obserwatorium Poznańskim unika się stosowania określeń „rotacja wsteczna” lub „rotacja wsteczna”, gdyż zależy, którą płaszczyznę odniesienia ma się na myśli, a współrzędne planetoid są zwykle podawane względem płaszczyzny ekliptyki, a nie płaszczyzny orbity planetoidy.
Asteroidy z satelitami, znane również jako asteroidy podwójne, stanowią około 15% wszystkich asteroid o średnicy mniejszej niż 10 km w pasie głównym i populacji bliskiej Ziemi, a większość z nich jest uważana za utworzoną przez efekt YORP powodujący obrót asteroidy tak szybko, że się rozpada. Od 2012 roku, tam gdzie rotacja jest znana, wszystkie satelity planetoid krążą wokół planetoidy w tym samym kierunku, w którym ona się obraca.
Większość znanych obiektów będących w rezonansie orbitalnym orbituje w tym samym kierunku co obiekty, z którymi są w rezonansie, jednak kilka retrogradacyjnych planetoid zostało znalezionych w rezonansie z Jowiszem i Saturnem.
KometyEdit
Komety z Obłoku Oorta są znacznie bardziej prawdopodobne niż planetoidy, aby być retrogradacyjne. Kometa Halleya ma wsteczną orbitę wokół Słońca.
Obiekty pasa KuiperaEdit
Większość obiektów pasa Kuipera ma wsteczne orbity wokół Słońca. Pierwszym odkrytym obiektem pasa Kuipera, który miał orbitę wsteczną był2008 KV42. Inne obiekty pasa Kuipera z orbitami wstecznymi to (471325) 2011 KT19, (342842) 2008 YB3, (468861) 2013 LU28 i 2011 MM4. Wszystkie te orbity są silnie nachylone, z inklinacjami w zakresie 100°-125°.
MeteoroidyEdit
Meteoroidy na orbicie retrogradacyjnej wokół Słońca uderzają w Ziemię z większą prędkością względną niż meteoroidy progradacyjne i mają tendencję do spalania się w atmosferze i bardziej prawdopodobne jest, że uderzą w stronę Ziemi odwróconą od Słońca (tj.Podczas gdy meteoroidy progresywne mają mniejszą prędkość zamykania i częściej lądują jako meteoryty, a także częściej uderzają w stronę Ziemi zwróconą ku Słońcu. Większość meteoroidów jest progresywna.
Ruch orbitalny SłońcaEdit
Ruch Słońca wokół środka masy Układu Słonecznego jest skomplikowany przez perturbacje pochodzące od planet. Co kilkaset lat ruch ten zmienia się między ruchem postępowym a wstecznym.