• BACK
• NEXT

What was Big Willy Shakes going for?

Wiemy, co myślisz: gdzie jest ta zła, intrygująca część? Czy Iago nie powinien być okrutniejszy? Ah, Shmoopers, masz coś tam. Geniusz planu Iago polega na tym, że nikt go nie podejrzewa. Wszyscy chwalą go za to, jaki jest uczciwy i godny zaufania, podczas gdy w rzeczywistości jest najbardziej podstępny z całej grupy. (To właśnie nazywamy ironią.)

Więc kiedy mówi „Strzeż się, mój panie, zazdrości; To zielonooki potwór, który drwi ze spotkania, na którym żeruje”, tak naprawdę mówi: „Mam nadzieję, że staniesz się zazdrosny i zabijesz swoją żonę, bo to, jak na ironię, spełni wszystkie moje plany. Ha!” Ok, więc dodaliśmy „Ha!”.

W rzeczywistości, duża część siły tego cytatu leży w fakcie, że Iago jest tu niewiarygodnie ironiczny. Wiemy, że jest złośliwy i paskudny. Słyszeliśmy o jego planie zniszczenia Otella. Wiemy nawet, jak zamierza to zrobić. Ale Otello nic z tego nie wie. W rzeczywistości uważa Iago za najlepszego faceta, jakiego kiedykolwiek spotkał.

My, widzowie, wiemy, że nie należy mu ufać. Widzimy, jak Iago wykorzystuje nieuczciwość, by przekonać Otella, że jego żona jest niewierna, a jednocześnie udaje, że dba o dobro swojego tak zwanego przyjaciela.

Można by pomyśleć, że ten cytat ma w sobie trochę prawdy. I miałbyś rację. Zazdrość sprawia, że ludzie zamieniają się w potwory. Ale nie o to w tym wszystkim chodzi. W rzeczywistości Szekspir ostrzega nas, abyśmy nie ufali niczemu, co mówi Iago. Nigdy.

Kilka lat wcześniej, w Kupcu weneckim, Portia mówi o „zielonookiej zazdrości” (3.2.110). Wygląda na to, że Szekspir nie mógł wybić sobie z głowy idei zieleni i zazdrości. Teraz, kiedy ukuł tę frazę w Otellu, my też nie możemy jej wyrzucić z naszych głów.

• BACK
• NEXT