Amerykański folklorysta Alan Lomax zasugerował, że „Shenandoah” była szantą morską i że jej „kompozytorami” byli prawdopodobnie francusko-kanadyjscy podróżnicy. Szanty morskie były pieśniami roboczymi używanymi przez marynarzy do koordynowania wysiłków związanych z wykonywaniem takich czynności jak podnoszenie kotwicy czy przeciąganie liny. Struktura formalna szanty jest prosta: składa się ona z solowej czołówki, która przeplata się z hałaśliwym chórem. Z rozległą linią melodyczną znanego refrenu, „Shenandoah” jest właśnie szantą morską; rzeczywiście, piosenka po raz pierwszy pojawiła się w druku w artykule Williama L. Aldena, zatytułowanym „Sailor Songs”, opublikowanym w Harper’s New Monthly Magazine w 1882 r.

Tak niejasne jak pochodzenie piosenki, tak samo niejasna jest ostateczna wersja i interpretacja jej tekstu. Niektórzy uważają, że piosenka odnosi się do rzeki o tej samej nazwie. Inni sugerują, że jest ona pochodzenia afroamerykańskiego, ponieważ opowiada o Sally, córce indiańskiego wodza Shenandoah, do której przez siedem lat zalecał się biały handlarz znad rzeki Missouri. Niezależnie od tych tekstowych tajemnic, „Shenandoah” pozostaje amerykańskim klasykiem.

Biblioteka Kongresu

Przyp. tłum.