Urodzony w szlacheckiej polskiej rodzinie na dzisiejszej Białorusi, Tadeusz Kościuszko otrzymał doskonałe wykształcenie wojskowe w akademii wojskowej w Warszawie oraz w akademii paryskiej, gdzie studiował architekturę wojskową i cywilną. Po zakończeniu edukacji został korepetytorem matematyki dla córek polskiego generała, a po nieudanym ślubie z jedną z córek uciekł w 1776 r. do kolonii amerykańskich, by oddać się służbie powstańcom amerykańskim. Początkowo pracował jako inżynier projektujący fortyfikacje wokół rezydencji Kongresu Kontynentalnego. Wiosną 1777 r. Kościuszko został przydzielony do armii generała Horatio Gatesa w Forcie Ticonderoga. Zbudowane przez niego fortyfikacje przyczyniły się do poddania Johna Burgoyne’a pod Saratogą. Przez następne dwa lata Kościuszko wzmacniał fortyfikacje w West Point, które Waszyngton nazwał „kluczem do Ameryki”. W marcu 1780 r. Kongres Kontynentalny mianował go szefem korpusu inżynieryjnego. Po tym awansie Kościuszko został wysłany na teatr południowy, gdzie służył do końca wojny. W dowód wdzięczności Stany Zjednoczone przyznały mu obywatelstwo i awansowały na generała brygady armii amerykańskiej.

W 1784 r. Kościuszko powrócił do Polski, ale z powodów politycznych nie mógł otrzymać posady w armii polskiej i przez następne pięć lat żył na skraju nędzy na polskiej wsi. W 1789 r. Kościuszko zyskał poparcie miejscowej szlachty, co wystarczyło, by otrzymać stopień generała majora armii polskiej. Jako zwolennik wolności, Kościuszko upoważnił Thomasa Jeffersona, że po jego śmierci jego fundusze zostaną przeznaczone na zakup niewolników, aby zapewnić im wolność i edukację. Podczas służby w wojsku polskim Kościuszko stanął na czele walecznego, ale ostatecznie nieudanego powstania przeciwko rozbiorowi kraju przez Rosję i inne obce mocarstwa. Po kilku latach więzienia w Rosji, Kościuszko powrócił do Stanów Zjednoczonych, gdzie powitano go jak bohatera. Ponieważ Polska do końca życia pozostawała pod obcą kontrolą, Kościuszko nigdy nie powrócił do ojczyzny i zmarł na wygnaniu w Szwajcarii w 1817 r.

.