Talc, wspólny minerał krzemianowy, który wyróżnia się spośród prawie wszystkich innych minerałów swoją ekstremalną miękkością (ma najniższą ocenę w skali twardości Mohsa). Jego mydlane lub tłuste odczucie odpowiada nazwie steatyt nadanej zwartym agregatom talku i innych minerałów skałotwórczych. Gęste skupiska talku o wysokiej czystości nazywane są steatytem.
Mineral Information Institute
Od czasów starożytnych kamienie mydlane były wykorzystywane do rzeźbienia, ozdób i przyborów; asyryjskie pieczęcie cylindryczne, egipskie skarabeusze i chińskie posągi są godnymi uwagi przykładami. Kamienie mydlane są odporne na większość odczynników i umiarkowane ciepło, dlatego szczególnie nadają się na zlewy i blaty. Talk jest również stosowany w smarach, środkach do czyszczenia skóry, proszkach do toalet i kurzu oraz niektórych ołówkach do znakowania. Jest używany jako wypełniacz w ceramice, farbie, papierze, materiałach dachowych, plastiku i gumie; jako nośnik w środkach owadobójczych; i jako łagodny środek ścierny w polerowaniu ziaren zbóż, takich jak ryż i kukurydza.
Talc występuje jako minerał metamorficzny w żyłach, w masach foliowanych i w niektórych skałach. Jest często związany z serpentynem, tremolitem, forsterytem i prawie zawsze z węglanami (kalcytem, dolomitem lub magnezytem) w niższych fazach metamorficznych. Występuje również jako produkt przemian, np. z tremolitu lub forsterytu.
Jedną z niezwykłych cech talku jest jego prosty, prawie niezmienny skład; talk jest zasadowym krzemianem magnezu, Mg3Si4O10(OH)2. W przeciwieństwie do innych krzemianów, nawet tych blisko spokrewnionych, talk wydaje się niezdolny do przyjęcia żelaza lub glinu do swojej struktury w celu utworzenia szeregów chemiczno-zastępczych, mimo że znany jest żelazny analog talku, a strukturalnie pokrewny chloryt tworzy przynajmniej częściowy szereg pomiędzy końcowymi członami żelaznymi i magnezowymi. Talk jest odróżnialny od pirofyllitu chemicznie i optycznie.