Zależność przyczynowo-skutkowa pomiędzy bakterią produkującą ureazę, Helicobacter pylori, a przewlekłym aktywnym zapaleniem żołądka, wrzodem dwunastnicy i dyspepsją niewrzodową jest dobrze ustalona. Konwencjonalne metody diagnozowania aktywnego zakażenia H pylori obejmują ocenę biopsji tkanki żołądka poprzez badanie histopatologiczne i hodowlę. Mniej inwazyjne testy obejmują badanie obecności H pylori metodą łańcuchowej reakcji polimerazy (PCR) w próbkach kału oraz wykrywanie produkcji ureazy przez H pylori za pomocą testu oddechowego z mocznikiem (UBT). Wykonywane są również badania serologiczne na obecność przeciwciał klasy IgM/IgG/IgA przeciwko H pylori, jednak nie są one zalecane ani przez American College of Gastroenterologists, ani przez American Gastroenterological Association (AGA) jako dokładny marker aktywnej choroby. Te markery serologiczne mogą pozostawać podwyższone pomimo ustąpienia aktywnej choroby i mogą prowadzić do błędnej diagnozy i niewłaściwego leczenia.
Zalecenia dotyczące stosowania (13)C-UBT (Meretek) zostały ostatnio przedstawione przez Digestive Health Initiative, wspólny komitet złożony z przedstawicieli AGA, American Society for Gastrointestinal Endoscopy (ASGE) i American Association for the Study of Liver Diseases (AASLD).(1) Zalecenia te zawierają następujące stwierdzenia:
„Gdy endoskopia nie jest wskazana klinicznie, pierwotne rozpoznanie zakażenia H pylori można postawić serologicznie lub za pomocą UBT. Gdy endoskopia jest wskazana klinicznie, pierwotne rozpoznanie powinno być ustalone na podstawie biopsji z testem ureazowym i/lub histologicznym. Dostępne dowody sugerują, że potwierdzenie eradykacji H pylori nie jest obowiązkowe w większości sytuacji ze względu na koszty związane z badaniami. Jednak w przypadku wybranych pacjentów z powikłaną chorobą wrzodową, chłoniakiem tkanki limfatycznej błony śluzowej żołądka o niskim stopniu złośliwości oraz po resekcji wczesnego raka żołądka wskazane jest potwierdzenie eradykacji. W innych sytuacjach decyzja o potwierdzeniu eradykacji H pylori powinna być podejmowana indywidualnie dla każdego przypadku.”
Ta grupa konsensusu dodatkowo precyzuje, że nie ma wskazań do badania osób bezobjawowych i że badanie w kierunku H pylori jest zalecane tylko wtedy, gdy planowane jest leczenie.
Test (13)C-UBT) jest wysoce czułym i specyficznym nieinwazyjnym, nieradioaktywnym testem do diagnozowania zakażenia H pylori przed rozpoczęciem leczenia przeciwbakteryjnego oraz do oceny, czy organizm został skutecznie wyeliminowany po leczeniu przeciwbakteryjnym.
W 2 ostatnich dużych badaniach prospektywnych wykazano, że (13)C-UBT jest równie lub bardziej czuły i swoisty w diagnozowaniu aktywnego zakażenia H pylori niż hodowla, barwienie, szybkie badanie ureazowe tkanki z biopsji lub badania serologiczne.
.