Mural przedstawiający podniesienie Niedźwiedziej Flagi nad koszarami Sonoma po ich zdobyciu przez amerykańskich rebeliantów. Namalowany przez Antona Refregiera.

Powrót Fremonta do Kalifornii był podyktowany informacjami, które otrzymał od porucznika Gillespie, informującymi go o spodziewanych działaniach wojennych, a także być może przekazującymi tajne rozkazy zachęcające amerykańskich osadników w tym regionie do powstania przeciwko władzom meksykańskim. Chociaż jest mało prawdopodobne, że takie tajne rozkazy zostały dostarczone7, Fremont mimo to wrócił do Kalifornii, gdzie dokładnie to zrobił.

Spotykając się z Fremontem 10 czerwca 1846 roku, Fremont zaproponował plan podboju Kalifornii, którego pierwszym krokiem był najazd na meksykańskiego gubernatora Alta California, generała Castro, w celu kradzieży koni. Przeprowadziła go grupa kalifornijskich rebeliantów niezwiązanych z partią Fremonta, którzy wrócili do obozu Fremonta po pomyślnym zakończeniu tej misji 25 czerwca8.

Kolejny krok w planie Fremonta zakładał wzięcie do niewoli meksykańskich urzędników w celu wywołania konfliktu. Fremont przejął kontrolę nad schwytanymi końmi, a rebelianci wyruszyli w kierunku Sonomy, zamierzając pojmać między innymi meksykańskiego generała Vallejo. 14 czerwca udało im się to i bez żadnego udziału Fremonta zajęli także meksykańskie koszary. To właśnie w tym momencie ogłoszono powstanie Republiki Niedźwiedziej Flagi, na czele której stanął William B. Ide, Fremont nie odegrał żadnej roli w jej założeniu9.

Fremont wziął udział w rebelii, gdy część jego oddziałów prawie wzięła udział w przyjacielskim incydencie ogniowym z Osos (rebeliantami Niedźwiedziej Flagi), choć na szczęście udało się tego uniknąć, a połączone siły okazały się wystarczająco silne, by powstrzymać zorganizowane siły meksykańskie przed atakiem. Fremont i Osos spotkali się 5 lipca, konsolidując swoje siły i tworząc Batalion Kalifornijski, a 9 lipca Republika Niedźwiedziej Flagi została zakończona, gdy w jej miejsce w Sonomie podniesiono flagę amerykańską10.

  1. Tays. Fremont nie miał żadnych tajnych instrukcji. 157.
  2. Ide. A Biographical Sketch. 111-119
  3. Ibid., 120-129
  4. Ibid., 70-73

.

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *