Lewis Hine został wykształcony na pedagoga w Chicago i Nowym Jorku. Projekt fotografowania na Ellis Island z uczniami Ethical Culture School w Nowym Jorku sprawił, że dostrzegł wartość fotografii dokumentalnej w edukacji. Wkrótce potem został fotografem socjologicznym, zakładając studio w stanie Nowy Jork w 1912 roku. rzez prawie dziesięć lat Hine był fotografem National Child Labor Committee, przyczyniając się do wystaw i publikacji organizacji, The Survey. Deklarując, że „chce pokazać rzeczy, które muszą zostać poprawione”, był jednym z pierwszych fotografów, którzy używali fotografii jako narzędzia dokumentalnego. Około 1920 roku Hine zmienił jednak reklamę swojego studia z „Social Photography by Lewis W. Hine” na „Lewis Wickes Hine, Interpretive Photography”, aby podkreślić bardziej artystyczne podejście do tworzenia obrazów. W 1918 roku na krótko związał się z Amerykańskim Czerwonym Krzyżem, a w latach 30. nadal pracował dla niego jako freelancer. W 1936 roku Hine został mianowany głównym fotografem National Research Project of the Works Projects Administration, ale jego praca dla nich nigdy nie została ukończona. Jego ostatnie lata były naznaczone zawodowymi zmaganiami z powodu malejącego mecenatu rządu i korporacji, zmarł w 1940 roku w wieku sześćdziesięciu sześciu lat.