Jedna z największych i najrzadszych na świecie struktur kwitnących, trupi kwiat jest ostrą rośliną, która kwitnie rzadko i tylko przez krótki czas. Podczas kwitnienia, kwiat wydziela silny zapach podobny do gnijącego mięsa lub, trafnie, rozkładających się zwłok.

Istnieje dobry powód silnego zapachu rośliny. „Wszystko sprowadza się do nauki” – powiedział Tim Pollak, florysta z Ogrodu Botanicznego w Chicago. „Zapach, kolor, a nawet temperatura trupich kwiatów mają za zadanie przyciągnąć zapylacze i pomóc zapewnić kontynuację gatunku.”

Pollak wyjaśnił, że żuki gnojowe, muchy mięsne i inne mięsożerne owady są głównymi zapylaczami tego typu kwiatów. Owady te zazwyczaj żywią się martwym mięsem. Zapach i ciemno-bordowy kolor trupiego kwiatu mają imitować martwe zwierzę, aby przyciągnąć te owady.

„Trupie kwiaty są również w stanie ogrzać się do 98 stopni Fahrenheita (36,7 Celsjusza), aby jeszcze bardziej oszukać owady” – powiedział Pollak w wywiadzie dla Live Science. „Owady myślą, że kwiat może być pożywieniem, wlatują do środka, zdają sobie sprawę, że nie ma nic do jedzenia i odlatują z pyłkiem na nogach. Ten proces zapewnia ciągłe zapylanie gatunku. Kiedy kwiat już rozkwitnie i zapylanie jest zakończone, kwiat się zapada.”

Pollak napisał na blogu Ogrodu Botanicznego w Chicago, że analizy pokazują, iż chemicznie smród składa się z:

• trójsiarczku dimetylu (wydzielanego również przez gotowaną cebulę i ser limburger)
• dwusiarczku dimetylu (który ma zapach jak czosnek)
• trimetyloaminy (występującej w gnijących rybach lub amoniaku)
• kwas izowalerianowy (który również powoduje, że spocone skarpety śmierdzą)
• alkohol benzylowy (słodki kwiatowy zapach występujący w jaśminie i hiacyntach)
• fenol (słodki i leczniczy, jak w sprayu do gardła Chloraseptic)
• indol (jak kulki na mole)

Rozmiar

Kwiat trupa jest tym, co nazywa się kwiatostanem – łodygą z wieloma kwiatami, według University of California Botanical Garden. Mieszanka maleńkich kwiatów męskich i żeńskich rośnie u podstawy spadixu, centralnej struktury przypominającej fallusa, która jest otoczona spatą, plisowaną spódniczką, która jest jasnozielona na zewnątrz i głęboko bordowa wewnątrz po otwarciu. Po zapyleniu, spadix wyrasta w dużą, podobną do maczugi główkę z pomarańczowo-czerwonymi nasionami.

Roślina sama w sobie rośnie do około 10 do 15 stóp (3 do 4,6 metrów). Rośliny zazwyczaj mogą rosnąć do masywnego 8 stóp (2,4 m) wysokości i liście mogą być tak duże, jak 13 stóp (4 m) szerokości. Według Księgi Rekordów Guinnessa, najwyższy kwiat był kwiat trupa, który mierzył 10 stóp 2,25 cala (3,1 m) wysoki. Zakwitł on 18 czerwca 2010 roku w Winnipesaukee Orchids w Gilford, New Hampshire.

Nazwa naukowa trupiego kwiatu to Amorphophallus titanum. Według Gustavus Adolphus College, nazwa pochodzi od łacińskich słów amorphos (bez formy, zniekształcony), phallos (penis) i titanum (gigant).

Zakwit zwłok jest również znany jako titan arum, powiedział Ross Koning, profesor biologii na Eastern Connecticut State University (ECSU). Według UC Botanical Garden, brytyjski naturysta i producent telewizyjny David Attenborough po raz pierwszy użył nazwy titan arum w serii BBC „The Private Lives of Plants”, ponieważ myślał, że widzowie mogą być urażeni łacińską nazwą rośliny. Trupi kwiat należy do podrodziny roślin kwitnących Aroid. Krewni obejmują wspólne kaczątko, kapusta skunks, lilia kalii i Jack-in-the-pulpit.

ECSU ma dwa genotypy (genetycznie różne jednostki) kwiatu trupa. „Nasz genotyp znany lokalnie jako Rhea zakwitł wiele razy od 2008 roku,” powiedział Koning. „Rhea ma większe części kwiatostanu i o wiele silniejszy zapach niż nasz drugi genotyp, znany lokalnie jako Hyperion.”

Podróż w czasie kwitnienia

Według Eden Project, kwitnienie trupich kwiatów może trwać do siedmiu lat; niektóre trupie kwiaty kwitną tylko raz na kilka dekad. Energia rośliny jest przechowywana w bulwach – spuchniętej podstawie łodygi, która zazwyczaj waży około 100 funtów (45 kilogramów). (45 kilogramów). Trupia roślina ma największy znany na świecie corm, czasami ważący do 220 funtów. (100 kg). W latach niekwitnienia, pojedynczy liść, wielkości małego drzewa, wystrzeliwuje z cormy. Liść ten rozgałęzia się na trzy części, a z każdej z nich wyrastają kolejne listki. Każdego roku ten strzelisty liść obumiera, a na jego miejsce wyrasta nowy. Po wielu latach, roślina w końcu zbiera wystarczająco dużo energii, aby zakwitnąć, a kiedy już to zrobi, może utrzymać kwitnienie tylko przez 24 do 36 godzin, zanim się załamie.

Ponieważ kwiat pozostaje otwarty i wydziela swój zapach tylko przez kilka dni, może to być dość ekscytujące wydarzenie dla naukowców i entuzjastów botaniki. Te rozkwity przyciągają media i tłumy zwiedzających. Kwitnienie w 2014 roku w Ogrodzie Botanicznym w Denver było obserwowane z całego świata dzięki transmisji na żywo umieszczonej na stronie internetowej ogrodu. W sierpniu 2016 roku około 20 000 osób ustawiło się w kolejce, aby zobaczyć kwitnący trupi kwiat w Ogrodzie Botanicznym w Chicago.

Zagospodarowanie energii na wielki rozkwit

Po rozpoczęciu kwitnienia, następuje ono w dwóch etapach w kolejne noce: zasadniczo etap „żeński” i etap „męski”. Kwiaty żeńskie tworzą pierścień na dole spadixu (wewnętrznej struktury rurki), a kwiaty męskie tworzą pierścień wokół spadixu tuż nad kwiatami żeńskimi.

Podczas pierwszego etapu, żuki padlinożerne zwabione smrodem śmierci i ludzką temperaturą ciała, wkradają się do środka wazopodobnej struktury i nieświadomie osadzają pyłek na podatnych kwiatach żeńskich. W drugim etapie struktura zaczyna się zapadać, „zapach” zanika, a owady zaczynają się wynosić. Odchodząc, chrząszcze ocierają się o pyłek w męskich kwiatach i są teraz gotowe do przeniesienia pyłku na pobliski kwiat żeński.

Stan ochrony

Kwiat trupa został po raz pierwszy odkryty na Sumatrze w 1878 roku przez włoskiego botanika Odoardo Beccari, według UC Botanical Garden. Roślina ta rośnie w stanie dzikim tylko w tropikalnych regionach Azji.

Kwiat trupa jest sklasyfikowany jako „wrażliwy” na Czerwonej Liście Zagrożonych Roślin Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody (IUCN). Kwiat ten może jednak stać się zagrożony, jeśli czynniki zagrażające jego przetrwaniu i reprodukcji nie ulegną poprawie. Głównym zagrożeniem jest utrata i niszczenie siedlisk. Obecnie lasy deszczowe Sumatry są poważnie zagrożone wylesieniem, ponieważ ogromne obszary są wycinane w celu pozyskania drewna i stworzenia miejsca dla plantacji palm. W rzeczywistości szacuje się, że około 72 procent pierwotnych lasów deszczowych w Indonezji zostało wyciętych, a skala wylesiania postępuje w alarmującym tempie.

Dodatkowe raportowanie przez Traci Pedersen, Live Science contributor.