Kontekst

Mięsień i ścięgna kości ramiennej biegną w dół po zewnętrznej stronie podudzia i do stopy. Ścięgno kości ramiennej (peroneus brevis) przyczepia się do kości po zewnętrznej i środkowej stronie stopy. Ścięgno mięśnia gruszkowatego długiego (peroneus longus) biegnie pod stopą i przyczepia się w pobliżu wewnętrznej strony łuku. Razem służą one do stabilizacji stopy i stawu skokowego. W związku z tym, uraz ścięgna kości ramiennej może być często błędnie zdiagnozowany jako boczne (zewnętrzne) skręcenie więzadeł stawu skokowego. Kontuzje są często wynikiem niewłaściwego lub gwałtownego zwiększenia intensywności treningu, a także nadużywania w sportach lub zajęciach, które wymagają powtarzających się ruchów stawu skokowego, takich jak tancerze, biegacze i piłkarze. Sportowcy ze źle dopasowanym obuwiem, wyższymi łukami lub piętami odwróconymi do wewnątrz mogą być bardziej narażeni na wystąpienie urazów ścięgna podkolanowego ze względu na zwiększony nacisk na ścięgna podkolanowe. Rodzaje urazów ścięgna kości ramiennej obejmują zapalenie ścięgna (zapalenie ścięgna), podwichnięcie (przemieszczenie ścięgna z jego normalnej pozycji) i tendinozę (zwyrodnieniowe rozerwanie włókien ścięgna).

Objawy

Objawy mogą być różne, ale zazwyczaj występują jako ból i obrzęk wzdłuż bocznego aspektu kostki. Może również występować uczucie osłabienia lub niestabilności kostki, szczególnie przy odepchnięciu palców. W przypadku podwichnięcia, podczas chodzenia odczuwalne jest trzaskanie wzdłuż zewnętrznej strony kostki.

Ocena i leczenie w medycynie sportowej

Badanie ujawni tkliwość wzdłuż przebiegu ścięgien. Obrzęk może być również obserwowane w zależności od ciężkości i jak niedawno urazu. Często uraz uniemożliwia wykonanie uniesienia palców lub chodzenia na palcach. Lekarz wykona również testy stabilności, aby ocenić stopień urazu.

Rentgenogramy są zazwyczaj w normie, ale USG lub rezonans magnetyczny (MRI) mogą wykazać nieprawidłowy wygląd lub rozerwanie ścięgna. Obrazowanie może być również pomocne w wykluczeniu innych urazów więzadłowych lub kostnych, takich jak złamanie lub zespół os peroneum (stan, w którym dodatkowa kość przylegająca do ścięgien kości ramiennej może ulec złamaniu lub uwięzić otaczające tkanki).

Ocena & Leczenie

Leczenie obejmuje odpoczynek, lód, niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), takie jak ibuprofen lub naproksen, oraz schemat terapii fizycznej, który skupia się na ćwiczeniach zakresu ruchu kostki, wzmocnieniu kości ramiennej i treningu propriocepcji (równowagi). Cięższe przypadki mogą wymagać unieruchomienia w butach do chodzenia. Często unika się zastrzyków sterydowych i wykonuje się je ostrożnie, ponieważ mogą one uszkodzić ścięgno i otaczające je nerwy. Osocze bogatopłytkowe (PRP) jest nadal badane. Wskazania do zabiegu operacyjnego obejmują niepowodzenie leczenia zachowawczego, nawracającą niestabilność kości ramiennej i zerwanie ścięgna kości ramiennej. Aktywne podwichnięcie ścięgien może również wymagać operacji, ponieważ może ono prowadzić do zerwania bez interwencji.

Prewencja urazów

Prewencja powinna obejmować odpowiednie przygotowanie przed ćwiczeniami lub sezonem sportowym, właściwie dopasowane obuwie oraz odpowiednią rehabilitację po urazach kostki lub stopy.

Powrót do gry

Powrót do sportu i aktywności może trwać miesiącami, nawet po intensywnej terapii fizycznej, i powinien być starannie kierowany przez specjalistę medycznego.

Autorzy CzłonkowieAMSSM
Jason Brucker, MD i Craig Young, MD

Baumhauer JF, Nawoczenski DA, DiGiovanni BF, Flemister AS. Ankle pain and peroneal tendon pathology. Clin Sports Med. 2004 Jan;23(1):21-34.
Wilder RP, Sethi S. Overuse injuries: tendinopathies, stress fractures, compartment syndrome, and shin splints. Clin Sports Med. 2004 Jan;23(1):55-81.
Simpson M, Howard T. Tendinopathies of the foot and ankle.” Am Fam Physician. 2009 Nov 15;80(10):1107-1114.
Oh SJ, Kim YH, Kim SK, Kim MW. „Painful os peroneum syndrome presenting as lateral plantar foot pain.” Ann Rehabil Med. 2012 February; 36(1): 163-166.