Analiza

Związek Indian Amerykańskich (SAI) został skrytykowany za pragnienie obywatelstwa amerykańskiego, które uczyniłoby rdzennych suwerenów przestarzałymi, w oparciu o dychotomię, jaką wówczas wymyślono: że „osiągnięcie” obywatelstwa amerykańskiego oznaczało odrzucenie władzy plemiennej. Osadniczo-kolonialna koncepcja obywatelstwa … sprawiała, że wzajemna wyłączność indiańskiego „podopiecznego” i amerykańskiego „obywatela” wydawała się nieuchronna i naturalna. W tamtym czasie „podopieczny” i „obywatel” wyglądali jak jedyny możliwy wybór…

Postawieni przed wyborem między gorzkimi podporządkowaniami indiańskiej opieki a iluzorycznymi swobodami amerykańskiego obywatelstwa, SAI wybrali obywatelstwo. Być może wybrali możliwości, które mogli sobie wyobrazić w ramach obywatelstwa i pluralistycznego demokratycznego narodu. W swojej pracy na rzecz rdzennych mieszkańców intelektualiści SAI rozwinęli wielowarstwowe możliwości, które rozciągały się daleko poza fałszywą dychotomię dzikości i cywilizacji, przedstawioną przez osadnicze społeczeństwo kolonialne. Lokalna praca wyobrażała i otwierała możliwości życia jako w pełni nowocześni obywatele, dynamiczni współtwórcy demokratycznego życia Stanów Zjednoczonych oraz jako narody z nieodłączną suwerennością. W ostatnim stuleciu rdzenne jednostki, narody i intelektualiści rozwinęli idee wielorakiego, wielowarstwowego obywatelstwa i wielorakiej, wielowarstwowej suwerenności, która otwiera możliwości, a nie je blokuje. Ludy rdzenne muszą mieć moc dokonywania wyborów w ramach sfery możliwości, a nie sfery zamkniętych szans.

Wstęp z:
Lomawaima, K. T. (2013). Wzajemność obywatelstwa i suwerenności: Społeczeństwo Indian Amerykańskich i walka o dziedziczenie Ameryki. American Indian Quarterly, 37(3), 333-351.

.