Węzły chłonne biodrowe wewnętrzne (często skracane do węzłów chłonnych biodrowych wewnętrznych) są węzłami chłonnymi znajdującymi się w sąsiedztwie tętnicy biodrowej wewnętrznej i jej odgałęzień i odwadniają regiony zaopatrywane przez te naczynia. Obejmują one duży obszar od genitaliów w kierunku przednim, mięśnia psoas w kierunku tylnym i uda przyśrodkowego w kierunku dolnym (omówienie gałęzi znajduje się w tętnicy biodrowej wewnętrznej). Węzły chłonne biodrowe wewnętrzne leżą za węzłami chłonnymi biodrowymi zewnętrznymi i można je podzielić na cztery grupy:
- grupa przednia: przednia gałąź tętnicy biodrowej wewnętrznej
- grupa krzyżowa boczna: przylegająca do tętnicy krzyżowej bocznej
- grupa krzyżowa: przednia część kości krzyżowej
- grupa podżuchwowa 2
Na tej stronie:
- Terminologia
- Patologia
- Cechy radiograficzne
Obrazy:
- Przypadki i ryciny
Terminologia
Węzły chłonne podżuchwowe były używane na dwa różne sposoby. Niektórzy autorzy używają ich synonimicznie ze wszystkimi węzłami biodrowymi wewnętrznymi, podczas gdy inni ograniczają ten termin do najbardziej nadrzędnej podgrupy 4. Historycznie tętnica biodrowa wewnętrzna była również znana jako tętnica podżuchwowa.
W Terminologia Anatomica (TA) stwierdza, że termin węzły podżuchwowe jako synonim węzłów biodrowych wewnętrznych powinien być porzucony, mimo to to historyczne użycie nadal się utrzymuje 5.
Patologia
Aczkolwiek rozsiew do węzłów biodrowych zewnętrznych w nowotworach złośliwych występuje częściej niż do węzłów biodrowych wewnętrznych, niektóre badania wykazały, że częstość występowania jest dwukrotnie wyższa 3, węzły chłonne biodrowe wewnętrzne są jednymi z pierwszych węzłów, do których rozprzestrzeniają się nowotwory złośliwe w obrębie miednicy wraz z węzłami biodrowymi zewnętrznymi. O wiele bardziej prawdopodobne jest stwierdzenie dodatnich węzłów w tych okolicach niż w bliższych okolicach biodrowych wspólnych lub zaaortalnych, a rzadko zdarza się, aby węzły proksymalne były dodatnie przy braku węzłów dystalnie 4.
Cechy radiograficzne
W normalnych warunkach identyfikacja węzłów biodrowych wewnętrznych za pomocą CT/MRI może być trudna, ponieważ często są one zbyt małe. Powiększone węzły o średnicy 10 mm lub większej wzdłuż ich najkrótszej osi uznaje się za pozytywne (u pacjentów ze złośliwością), te o średnicy między 5 a 10 mm uznaje się za podejrzane 2.