Północnoamerykański T-28A Trojan

Przedstawiciel przeszłości
Zaprojektowany, aby zastąpić T-6 z czasów II Wojny Światowej, T-28 Trojan posiadał wyższe osiągi niż jego poprzednik i był łatwiejszy w utrzymaniu. Ponadto trójkołowe podwozie Trojana pozwalało pilotom startować i lądować w taki sam sposób, jak w przypadku samolotów o wysokich osiągach, na których się szkolili. Pierwszy T-28 oblatano we wrześniu 1949 r., a T-28A Trojan wszedł do produkcji w 1950 r. Wersja dla Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych (T-28A Trojan) była napędzana silnikiem o mocy 800 KM, natomiast późniejsze wersje dla Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych (T-28B i C) były napędzane silnikiem o mocy 1425 KM. W chwili zakończenia produkcji North American Aviation zbudowało łącznie 1.948 T-28. Począwszy od 1962 roku USAF zmodyfikowało ponad 200 T-28A jako taktyczne myśliwce-bombowce do walki z rebeliantami. Wyposażone w silniki o mocy 1425 KM samoloty te (przemianowane na T-28D „Nomad”) były skuteczną bronią do bliskiego wsparcia powietrznego wrogich wojsk w Azji Południowo-Wschodniej.
W połowie lat 50-tych USAF zastąpiły T-28 jako podstawowy samolot szkoleniowy silnikiem tłokowym Beech T-34 Mentor i odrzutowym Cessna T-37. Trojany były jednak nadal używane przez Lotniczą Gwardię Narodową do końca lat 50-tych, a przez Marynarkę Wojenną do lat 80-tych.
Muzealny T-28A Trojan został sprzedany Francuskim Siłom Powietrznym w latach 60-tych. Francuska firma Sude Aviation zmodyfikowała samolot do wymagań francuskich sił powietrznych: 1300 KM silnik, radio i uzbrojenie zgodne z wymogami Francuskich Sił Powietrznych. Następnie był używany w Maroku, w Afryce Północnej do początku lat 70-tych. Samolot został sprzedany do Euro World i poleciał do Stanów Zjednoczonych z Maroka do New Jersey, przez Lajes Azory, St. Johns New Foundland. Bob Nightengale zakupił samolot w 1985 roku i pozostaje jego obecnym właścicielem.