Przegląd

Western blotting jest podstawową techniką w biologii komórkowej i molekularnej, która jest używana do wykrywania obecności specyficznego białka w złożonej mieszaninie wyekstrahowanej z komórek. Jak pokazano na Rysunku 1 poniżej, procedura Western blotting opiera się na trzech kluczowych elementach, aby wykonać to zadanie: rozdzieleniu mieszanin białek według wielkości przy użyciu elektroforezy żelowej; efektywnym przeniesieniu rozdzielonych białek na podłoże stałe; oraz specyficznym wykrywaniu białka docelowego przez odpowiednio dobrane przeciwciała. Po wykryciu, białko docelowe będzie widoczne jako pasmo na membranie blottingowej, na kliszy rentgenowskiej lub w systemie obrazowania.

Rycina 1: Rozdzielanie mieszanin białek za pomocą elektroforezy; przenoszenie na membranę blottingową; i wykrywanie białka docelowego, które staje się widoczne dopiero w końcowej fazie jako pasmo podobne do tego pokazanego w pasie 3. Pasek 1: Wstępnie wybarwione standardy masy cząsteczkowej. Pasy 2 & 3: Mieszaniny białek

Ponieważ Western blotting wykonuje się szybko, przy użyciu prostego sprzętu i niedrogich odczynników, jest on jedną z najczęściej stosowanych technik laboratoryjnych. Uzyskiwane wyniki są również łatwe do interpretacji, niepowtarzalne i jednoznaczne. Dlatego jest rutynowo stosowana samodzielnie lub wraz z innymi testami immunologicznymi w badaniach naukowych i klinicznych.