Pielęgniarki w obu placówkach nie były zaznajomione z praktyką stosowania wankomycyny w postaci iniekcji do podawania doustnego. Chociaż pielęgniarki prawidłowo przygotowały sproszkowany lek, podały każdą dawkę domięśniowo (IM). Błąd został odkryty, gdy dyrektor ds. pielęgniarstwa w jednym z ośrodków opieki długoterminowej wspomniał farmaceucie konsultantowi, że obawia się, iż lek nie został dostarczony w postaci kapsułek i musi być odtworzony przez pielęgniarki w ośrodku. Jeden z pacjentów otrzymał 5 dawek leku IM zanim błąd został wykryty. Pacjent ten nie tylko odczuwał ból w miejscach podania leku (nie zaleca się podawania leku dożylnie), ale także opóźnienie we właściwym leczeniu zakażenia C difficile.

Niestety, wankomycyna podawana pozajelitowo (dożylnie lub dożylnie) nie leczy zakażenia C difficile w jelitach. Naraziło to mieszkańców na ryzyko pogorszenia się infekcji, a czas trwania terapii doustnej musiał zostać wydłużony, aby pokryć koszty pominiętego leczenia. Warto również zauważyć, że w tym celu niewłaściwie przepisywano wankomycynę pozajelitową, a wankomycynę doustną przepisywano lub w inny sposób błędnie stosowano w leczeniu zakażenia ogólnoustrojowego u innych pacjentów.

W leczeniu biegunki wywołanej przez C difficile alternatywą może być doustny metroNIDAZOLE, jeśli u pacjenta wystąpił pierwszy epizod choroby i nie jest to przypadek oporny na leczenie.1,2 Jeśli jednak konieczne jest podanie wankomycyny doustnie, a wankomycyna w postaci iniekcji zostanie odtworzona do podania doustnego, farmaceuci powinni przygotować roztwór w aptece i podać każdemu pacjentowi indywidualną dawkę w strzykawce doustnej oznaczonej napisem „DO UŻYCIA TYLKO ORALNEGO”. Strzykawki doustne są zaprojektowane tak, aby uniemożliwić podłączenie do portu infuzyjnego lub założenie igły. Wydawanie leków w postaci najbardziej gotowej do podania powinno być dominującą praktyką wszystkich aptek, które dostarczają leki do placówek opieki długoterminowej.

Dr Gaunt jest analitykiem bezpieczeństwa leków i redaktorem ISMP Medication Safety Alert! Community/Ambulatory Care Edition.

  • Pepin J. Wankomycyna w leczeniu zakażeń Clostridium difficile: dla kogo ta droga kula jest naprawdę magiczna? Clin Infect Dis. 2008;46(10):1493-1498.
  • Cohen SH, Gerding DN, Johnson S, et al. Clinical practice guidelines for Clostridium difficile infection in adults: 2010 update by the Society for Healthcare Epidemiology of America (SHEA) and the Infectious Diseases Society of America (IDSA). Infect Control Hosp Epidemiol. 2010;31(4):431-455.

.

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *