W przypadku zwichnięć trzeciego i drugiego stopnia, więzadła nie zostały całkowicie zerwane. W tych przypadkach zalecana jest metoda RICE. RICE to skrót od Rest, Ice, Compression, and Elevation, a metoda ma na celu zmniejszenie krwawienia do miejsca urazu w celu zmniejszenia obrzęku. Metoda ta jest następująca;
Odpoczynek
Zraniona kończyna powinna być wypoczęta i nie powinna być używana bezpośrednio po urazie. Zmniejsza to prawdopodobieństwo dalszej retrakcji kikutów mięśniowych, co może prowadzić do powstawania „dziur” w mięśniach. Dodatkowo zmniejsza się rozmiar krwiaka, jak również blizny łącznotkankowej.
Lód
Wczesne zastosowanie terapii zimnem (krioterapii) zmniejsza obrzęk wokół kontuzjowanego obszaru, jak również redukuje rozmiar krwiaka. Wiąże się to również z przyspieszeniem wczesnej regeneracji w porównaniu z urazami, które nie zostały poddane oblodzeniu bezpośrednio po wystąpieniu. Oblodzenie urazu powinno być stosowane w odcinkach 15-20 minutowych co 30-60 minut przez około sześć godzin. Jednak pionier metody RICE Gabe Mirkin sugeruje obecnie, że krioterapia powinna być stosowana tylko wtedy, gdy ból jest nie do zniesienia, ponieważ niektóre badania sugerują, że krioterapia może opóźniać gojenie
KompresjaEdit
Kompresja urazu zmniejsza wewnątrzmięśniowy przepływ krwi z powodu zwężenia żył i tętnic, zmniejszając rozmiar krwiaka. Jednak nadal trwają dyskusje, czy przyspiesza to proces gojenia.
Uniesienie
Wreszcie, uniesienie dotkniętego obszaru powyżej serca zmniejsza przepływ krwi do zranionego regionu z powodu różnicy w ciśnieniu hydrostatycznym między palcem a sercem. Ma to podobne działanie do trzech pierwszych elementów metody.
Po zastosowaniu tej metody zaleca się szynowanie w celu unieruchomienia palca. Skóra pod szyną powinna być uważnie obserwowana przez cały okres jej stosowania ze względu na możliwość wystąpienia powikłań, takich jak owrzodzenie, maceracja, uczulenie na taśmę. Podczas zdejmowania szyny w celu oceny skóry pod nią, ważne jest, aby palec pozostał w pozycji z szyną. Powikłania te mogą być zredukowane poprzez umieszczenie warstwy gazy kanalikowej lub wyściółki moleskinowej pomiędzy szyną a skórą palca. Jeśli szyny nie są łatwo dostępne, można zastosować metodę „buddy taping”. Polega to na tym, że dotknięty palec jest przyklejony do sąsiedniego palca, aby zapewnić mu wsparcie. Takie ograniczenie ruchu pomaga zmniejszyć napięcie więzadeł, co jest ważne we wczesnych etapach gojenia. Jeśli opuchlizna utrzymuje się, można zastosować leki przeciwzapalne.
Zwichnięcie trzeciego stopnia często prowadzi do zwichnięcia. Inaczej traktuje się zwichnięcia w płaszczyźnie wierzchołkowej i grzbietowej, a w przypadku podejrzenia złamania należy wstrzymać się z leczeniem. W przypadku zwichnięcia można podjąć próbę zamkniętej redukcji. Polega ona na nastawieniu stawu bez konieczności wykonywania zabiegu operacyjnego i może być przeprowadzona bezpośrednio po zdarzeniu. W przypadku zwichnięcia grzbietowego redukcja powinna być przeprowadzona poprzez dystalną trakcję opuszki palca, a następnie zastosowanie wolicjonalnego ucisku paliczka w kierunku dystalnym zwichniętego stawu oraz ucisku grzbietowego drugiego paliczka. Upewnij się, że staw może być poruszany bez bólu. Następnie należy zastosować szynę w małym zgięciu, aby utrzymać lekkie zgięcie i zapobiec nadmiernemu wyprostowi stawu przez następny tydzień. Jeśli nadmierne wyprostowanie stawu jest zbyt bolesne lub powoduje blednięcie skóry, staw może być ustawiony w pozycji neutralnej. Wkrótce po urazie zaleca się wykonywanie ograniczonych ruchów dotkniętego urazem palca w celu ograniczenia utraty zakresu ruchu. Może to obejmować jedynie niewielki stopień zgięcia, w zależności od ciężkości urazu. W przypadku zwichnięć wolicjonalnych, redukcja powinna być przeprowadzona poprzez dystalną trakcję opuszki palca, a następnie zastosowanie dystalnego ucisku na paliczek w kierunku dystalnym zwichniętego stawu oraz wolicjonalnego ucisku na drugi paliczek. W odróżnieniu od zwichnięć grzbietowych, po wykonaniu redukcji zwichnięcia strzałkowego staw musi pozostać unieruchomiony w pełnym wyproście. Po redukcji, ścięgna mogą być testowane poprzez aktywne zgięcie i wyprost. Ze względu na obrzęk i ból, wykonanie pełnego zakresu ruchu jest mało prawdopodobne, jednak jeśli nie jest możliwe wykonanie aktywnego zgięcia lub wyprostu, wskazuje to na duże prawdopodobieństwo zerwania ścięgna. Jeśli nie występuje złamanie awulsyjne, szyna powinna pozostać na miejscu przez cztery do sześciu tygodni, aby pozwolić na zagojenie się rozdartego ślizgu centralnego we właściwym miejscu, z dodatkowymi czterema do sześciu tygodniami szynowania podczas uprawiania sportu. W przypadku złamania awulsyjnego obejmującego więcej niż 30% przestrzeni stawowej, należy skonsultować się z chirurgiem ortopedą, gdyż może być konieczna otwarta redukcja i wewnętrzne unieruchomienie. Jeżeli zwichnięcie nie daje się łatwo zredukować, konieczne może być zastosowanie znieczulenia miejscowego, a w skrajnych przypadkach może być konieczne otwarte skrócenie. Obecnie wyróżnia się cztery przyczyny nieredukowalnego zwichnięcia stawu DIP, spowodowanego blokiem anatomicznym, w którym występuje utrudniony dostęp do części palca. Przyczyny te to: „awulsja płytki dłoniowej od paliczka środkowego z interpozycją w stawie, uwięzienie ścięgna flexor digitorum profundus (FDP) za jednym z kłykci paliczka środkowego, rozdarcie typu button-hole przez płytkę dłoniową oraz uwięzienie dystalnego końca paliczka środkowego w podłużnym rozszczepieniu ścięgna FDP”. W każdym z tych przypadków konieczna jest otwarta redukcja, przeprowadzona w znieczuleniu. Po otwartej redukcji staw powinien być unieruchomiony przez dwa do czterech tygodni w szynie, po czym mogą być wykonywane ćwiczenia w celu osiągnięcia stabilności stawu. Z zebranego piśmiennictwa wynika, że początkowe leczenie zakleszczonych palców powinno być zachowawcze, bez otwartej redukcji. Damron i współpracownicy proponują podejście, które wymaga otwartej operacji tylko w przypadku wyżej wymienionych przyczyn oraz w przypadkach, w których po 6 miesiącach obserwacji leczenie zachowawcze nie przyniosło rezultatu. Takie podejście jest sugerowane ze względu na względną efektywność kosztową leczenia zachowawczego, ponieważ jest mniej wizyt w gabinecie, jedno zdjęcie rentgenowskie i niedrogie materiały szynujące w porównaniu z otwartą operacją, która wymaga wielu wizyt, profesjonalnych kosztów operacji, a także znieczulenia.
Złamania polegają na złamaniu kości. W związku z tym zalecana jest pomoc lekarska, aby uniknąć gojenia się kości z malunion, co może skutkować pourazowym zapaleniem stawów. W celu prawidłowego leczenia malunion może być konieczne przeprowadzenie dodatkowego zabiegu chirurgicznego. Podobnie jak w przypadku zwichnięcia, przed otwartą redukcją przeprowadza się zamkniętą redukcję. Palec jest następnie szynowany, aby zapobiec dalszym urazom podczas gojenia. Zaproponowano wiele szyn na zakleszczone palce, w zależności od przeprowadzonej redukcji. Należą do nich: taping, szyna Stack, wyściełana aluminiowa szyna młoteczkowa, szyna Piplex, elastyczny podwójny bandaż palca, perforowana szyna plastikowa, formowana szyna polietylenowa i szyna Abouna. Rodzaj szyny jest jednak mniej ważny niż przestrzeganie przez pacjenta zasad jej stosowania i czas spędzony z szyną. Stosowanie szyny przez okres krótszy niż zalecany może prowadzić do mniej efektywnego gojenia, utraty funkcji i trwałego opóźnienia w rozciąganiu.
W każdym z powyższych przypadków, w zależności od stopnia zaawansowania, na etapie rehabilitacji mogą być wymagane programy rozciągające i wzmacniające. Ćwiczenia zakresu ruchu są konieczne, aby zapobiec sztywności, a także potencjalnie długotrwałej utracie zakresu ruchu dotkniętego palca. Cyfrowe techniki kontroli obrzęku skrócą czas potrzebny do odzyskania zakresu ruchu. Przykłady takich technik obejmują masaż i okłady kompresyjne. Zwiększona ilość obrzęków podczas okresu rehabilitacji świadczy o niezdiagnozowanym złamaniu lub zbyt agresywnym programie rehabilitacji.