Nowy Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, 5th Edition (DSM-5) ma pewne zmiany związane z zaburzeniami osobowości, które były kodowane na Osi II w ramach DSM-IV. Ten artykuł przedstawia niektóre z głównych zmian w tych warunkach.
Według Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego (APA), wydawcy DSM-5, główną zmianą w zaburzeniach osobowości jest to, że nie są już one kodowane na Osi II w DSM-5, ponieważ DSM-5 pozbyło się powielającej się i mylącej natury „osi” do kodowania diagnostycznego.
Przed DSM-5 zaburzenia psychiczne i problemy zdrowotne danej osoby były kodowane w pięciu oddzielnych obszarach – lub osiach – w DSM. Według APA, ten wieloosiowy system został „wprowadzony częściowo w celu rozwiązania problemu, który już nie istnieje: Niektóre zaburzenia, takie jak zaburzenia osobowości, otrzymały nieodpowiednią uwagę kliniczną i badawczą. W konsekwencji, zaburzenia te zostały przypisane do Osi II, aby zapewnić im większą uwagę.”
Ponieważ naprawdę nie było znaczącej różnicy w rozróżnieniu pomiędzy tymi dwoma różnymi typami zaburzeń psychicznych, system osi stał się zbędny w DSM-5. Nowy system łączy pierwsze trzy osie nakreślone w poprzednich edycjach DSM w jedną oś zawierającą wszystkie diagnozy psychiczne i inne diagnozy medyczne. „W ten sposób usuwa się sztuczne rozróżnienia między stanami”, mówi APA, „przynosząc korzyści zarówno praktyce klinicznej, jak i wykorzystaniu w badaniach naukowych”.
Zaburzenia osobowości w DSM-5
Dobrą wiadomością jest to, że żadne z kryteriów dla zaburzeń osobowości nie zmieniło się w DSM-5. Chociaż przygotowano kilka propozycji poprawek, które znacząco zmieniłyby metodę diagnozowania osób z tymi zaburzeniami, Zarząd Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego ostatecznie zdecydował o zachowaniu kategorialnego podejścia DSM-IV z tymi samymi 10 zaburzeniami osobowości.
W Sekcji III DSM-5 (zaburzenia wymagające dalszych badań) wprowadzono nowy hybrydowy model osobowości, który obejmował ocenę zaburzeń funkcjonowania osobowości (sposobu, w jaki dana osoba zazwyczaj doświadcza siebie i innych) oraz pięć szerokich obszarów patologicznych cech osobowości. W nowym proponowanym modelu klinicyści ocenialiby osobowość i diagnozowali zaburzenia osobowości w oparciu o szczególne trudności w funkcjonowaniu osobowości oraz specyficzne wzorce tych patologicznych cech.
Hybrydowa metodologia zachowuje sześć typów zaburzeń osobowości:
- Borderline Personality Disorder
- Obsesyjno-Kompulsywne Zaburzenie Osobowości
- Avoidant Personality Disorder
- Schizotypowe Zaburzenie Osobowości
- Antysocjalne Zaburzenie Osobowości
- Narcystyczne Zaburzenie Osobowości
Według APA, każdy typ jest definiowany przez specyficzny wzorzec zaburzeń i cech. Podejście to obejmuje również diagnozę zaburzenia osobowości – cecha określona (PD-TS), która może być postawiona, gdy uważa się, że zaburzenie osobowości jest obecne, ale kryteria dla konkretnego zaburzenia osobowości nie są w pełni spełnione. W przypadku tej diagnozy klinicysta odnotowałby stopień upośledzenia funkcjonowania osobowości oraz problematyczną cechę (cechy) osobowości.
Ten hybrydowy model wymiarowo-kategoryczny i jego elementy składowe mają na celu rozwiązanie istniejących problemów związanych z kategorycznym podejściem do zaburzeń osobowości. APA ma nadzieję, że włączenie nowej metodologii do sekcji III DSM-5 zachęci do badań, które mogą wesprzeć ten model w diagnozie i opiece nad pacjentami, a także przyczyni się do lepszego zrozumienia przyczyn i sposobów leczenia zaburzeń osobowości.
Ponadto APA zauważa:
Dla ogólnych kryteriów zaburzeń osobowości przedstawionych w Sekcji III opracowano zmienione kryterium funkcjonowania osobowości (Kryterium A) w oparciu o przegląd literatury dotyczącej wiarygodnych klinicznych miar podstawowych zaburzeń centralnych dla patologii osobowości. Ponadto, umiarkowany poziom upośledzenia funkcjonowania osobowości wymagany do postawienia diagnozy zaburzenia osobowości został ustalony empirycznie, aby zmaksymalizować zdolność klinicystów do dokładnej i skutecznej identyfikacji patologii zaburzenia osobowości.
Kryteria diagnostyczne dla specyficznych zaburzeń osobowości DSM-5 w modelu alternatywnym są konsekwentnie definiowane dla wszystkich zaburzeń przez typowe upośledzenie funkcjonowania osobowości oraz przez charakterystyczne patologiczne cechy osobowości, które zostały empirycznie określone jako związane z zaburzeniami osobowości, które reprezentują.
Progi diagnostyczne zarówno dla Kryterium A, jak i Kryterium B zostały ustalone empirycznie, aby zminimalizować zmiany w rozpowszechnieniu zaburzeń i nakładanie się z innymi zaburzeniami osobowości oraz aby zmaksymalizować związki z upośledzeniem psychospołecznym.
Diagnoza zaburzeń osobowości z wyszczególnieniem cech – oparta na umiarkowanym lub większym upośledzeniu funkcjonowania osobowości i obecności patologicznych cech osobowości – zastępuje zaburzenie osobowości nieokreślone inaczej i stanowi znacznie bardziej pouczającą diagnozę dla pacjentów, którzy nie są optymalnie opisywani jako osoby z konkretnym zaburzeniem osobowości. Większy nacisk na funkcjonowanie osobowości i kryteria oparte na cechach zwiększa stabilność i podstawy empiryczne zaburzeń.
Funkcjonowanie osobowości i cechy osobowości można również oceniać niezależnie od tego, czy dana osoba ma zaburzenia osobowości, czy nie, co dostarcza przydatnych klinicznie informacji o wszystkich pacjentach. Podejście DSM-5 Sekcja III zapewnia jasną podstawę konceptualną dla całej patologii zaburzeń osobowości oraz skuteczne podejście do oceny o znacznej użyteczności klinicznej.