Święty Juda, znany jako Tadeusz, był bratem Świętego Jakuba Mniejszego i krewnym Naszego Zbawiciela. Był jednym z 12 Apostołów Jezusa, a jego atrybutem jest kij. Wizerunki św. Judy często zawierają płomień wokół jego głowy, co symbolizuje jego obecność w dniu Pięćdziesiątnicy, kiedy to przyjął Ducha Świętego wraz z innymi apostołami. Innym atrybutem jest św. Juda trzymający wizerunek Chrystusa, na obrazie z Edessy.

Czasami można go też zobaczyć trzymającego linijkę ciesielską lub przedstawionego ze zwojem lub księgą, Listem Judy.

Bibliści zgadzają się, że św. Juda był synem Clopasa, a jego matka Maria była kuzynką Dziewicy Maryi. Starożytni pisarze mówią, że głosił Ewangelię w Judei, Samarii, Idumei, Syrii, Mezopotamii i Libii. Według Euzebiusza, powrócił do Jerozolimy w 62 roku i asystował przy wyborze swojego brata, św. Symeona, na biskupa Jerozolimy.

Święty Juda nie jest tą samą osobą co Judasz Iskariota, który zdradził naszego Pana i rozpaczał z powodu swojego wielkiego grzechu i braku zaufania w Boże miłosierdzie.

Juda był tym, który podczas Ostatniej Wieczerzy zapytał Jezusa, dlaczego po swoim zmartwychwstaniu nie objawi się całemu światu. Niewiele więcej wiadomo o jego życiu. Legenda głosi, że odwiedził Bejrut i Edessę, a w Persji mógł ponieść śmierć męczeńską wraz ze św. Szymonem.

Juda jest autorem listu do Kościołów Wschodu, zwłaszcza do nawróconych Żydów, skierowanego przeciwko herezji symonian, nikolaitów i gnostyków. Chociaż św. Grzegorzowi Iluminatorowi przypisuje się rolę „Apostoła Ormian”, uważa się, że to Apostołowie Juda i Bartłomiej przynieśli chrześcijaństwo do Armenii, gdzie Juda podobno poniósł później męczeńską śmierć.

Nie ma zgodności co do miejsca śmierci Judy, ale większość biblistów zgadza się, że był on męczennikiem. Uważa się, że został zamęczony albo w Armenii, albo w Bejrucie.

Po śmierci ciało św. Judy zostało przywiezione do Rzymu i pozostawione w krypcie w Bazylice św. Dziś jego kości można znaleźć w lewym transepcie Bazyliki św. Piotra pod głównym ołtarzem św. Józefa w grobowcu, który dzieli ze szczątkami apostoła Szymona Zealoty.

Pielgrzymi przychodzili do grobu św. Judy, aby się modlić, a wielu z nich donosiło o jego potężnym wstawiennictwie, co doprowadziło do nadania mu tytułu „Świętego dla beznadziejnych i zrozpaczonych”. Dwoje świętych, św. Brygida Szwedzka i św. Bernard, mieli wizje od Boga, który prosił ich, aby przyjęli św. Judę jako „Patrona Niemożliwego.”

Cześć czytelnicy, wygląda na to, że często korzystacie z Catholic Online; to wspaniale! Trochę niezręcznie o to prosić, ale potrzebujemy Waszej pomocy. Jeśli już złożyliście datki, szczerze dziękujemy. Nie jesteśmy akwizytorami, ale jesteśmy zależni od datków w wysokości średnio 14,76$, a mniej niż 1% czytelników daje datki. Jeśli ofiarujecie nam tylko $5.00, czyli tyle ile wynosi cena Waszej kawy, Katolicka Szkoła Online będzie mogła nadal prosperować. Dziękujemy. Help Now >

Rzymskokatolicy powołują się na św. Judę, gdy znajdują się w rozpaczliwych sytuacjach, ponieważ jego list z Nowego Testamentu podkreśla, że wierni powinni wytrwać w środowisku trudnych, ciężkich okoliczności – tak jak ich przodkowie zrobili to przed nimi; dlatego jest on patronem rozpaczliwych przypadków.

Departament Policji w Chicago i Clube de Regatas do Flamengo – drużyna piłkarska z Rio de Janeiro – uczyniły świętego Judę swoim patronem, a kilka szpitali również przyjęło go za swojego patrona, w tym znany szpital dziecięcy St. Jude Children’s Research Hospital w Memphis, Tennessee.

Na całym świecie istnieje również kilka miejsc poświęconych apostołowi Judy, w tym sanktuaria i kościoły. Narodowe Sanktuarium Świętego Judy zostało założone w 1955 r. i znajduje się w Anglii.

W Nowym Testamencie znajdują się dwie wzmianki o Judymie: Łukasza 6:16 i Dzieje Apostolskie 1:13.

Gdy Juda był wspominany w Biblii, często w odniesieniu do Jakuba (Jude of James), co tradycyjnie interpretuje się jako „Juda, brat Jakuba”, jak w wersji Króla Jakuba z Łukasza 6:16; jednak „Juda, syn Jakuba” pojawia się w protestanckich przekładach, takich jak NIV, NIRV i New King James Version. Ta sama rozbieżność występuje w Dziejach Apostolskich 1:13.

W Ewangelii Jana 14:22, uczeń zwany „Judaszem nie Iskariotą” jest uważany za apostoła Judę, choć krytycy uważają, że jest to zbyt dwuznaczne, aby uznać to za pewnik.

Gdy apostołowie są wymienieni w Ewangelii Mateusza 10:3 i Marka 3:18, imię Judy nie pojawia się, ale pojawia się „Tadeusz”. To zdarzenie doprowadziło wczesnych chrześcijan do przekonania, że Juda był znany zarówno jako „Juda” jak i „Tadeusz”, przy czym ten ostatni mógł być rodzajem przezwiska.

„Tadeusz” mógł stać się popularnym przezwiskiem Judy po zdradzie Judasza Iskarioty. Aby dodać jeszcze więcej zamieszania do drugiego imienia Judy, imię Tadeusz jest często nie do odróżnienia od Tadeusza z Edessy, jednego z Siedemdziesięciu Uczniów.

Popularna rzymskokatolicka modlitwa do świętego Judy brzmi:

„O najświętszy apostole, święty Judo, wierny sługo i przyjacielu Jezusa, Kościół czci i wzywa cię powszechnie, jako patrona spraw beznadziejnych i rzeczy prawie zrozpaczonych. Módl się za mnie, który jestem tak nieszczęśliwy.

„Skorzystaj, błagam cię, z tego szczególnego przywileju, który ci przysługuje, abyś przyniósł widzialną i szybką pomoc tam, gdzie jej prawie nie ma. Przybądź mi z pomocą w tej wielkiej potrzebie, abym mógł otrzymać pociechę i wsparcie z nieba we wszystkich moich potrzebach, utrapieniach i cierpieniach, a zwłaszcza (tu przedstaw swoją prośbę) i abym mógł chwalić Boga z Tobą i wszystkimi wybranymi przez całą wieczność.

„Obiecuję Ci, o błogosławiony Judo, zawsze pamiętać o tej wielkiej łasce, zawsze czcić Cię jako mojego szczególnego i potężnego patrona i z wdzięcznością zachęcać do nabożeństwa do Ciebie. Amen.”

Nowenna – modlitwa odmawiana dziewięć dni z rzędu – do św. Judy to:

„Apostole i Męczenniku, wielki w cnotach i bogaty w cuda, bliski krewny Jezusa Chrystusa, wierny orędowniku wszystkich, którzy cię wzywają, szczególny patronie w potrzebie; do ciebie odwołuję się z głębi serca i pokornie błagam cię, któremu Bóg dał tak wielką moc, abyś przyszedł mi z pomocą; pomóż mi teraz w naglącej potrzebie i spełnij moją gorącą prośbę. Nigdy nie zapomnę Twoich łask i dobrodziejstw, które dla mnie pozyskujesz i będę czynił wszystko, co w mojej mocy, aby szerzyć nabożeństwo do Ciebie. Amen.”