Door E.L. St. Claire, D.D., Ph.D. (1866-1916)

Deze preek van Dr. E.L. St. Claire werd oorspronkelijk uitgegeven door Ayden Free Will Baptist Printing Company. De datum van publicatie is onbekend. Download PDF Versie

“Adam viel door overtreding.” God heeft hem niet doen vallen; God heeft niet veroorzaakt dat Adam viel. Als dat zo is, is God verantwoordelijk voor de daad, en niet Adam. De oorzaak is en moet verantwoordelijk zijn voor het gevolg. Adam viel; de oorzaak van die val is verantwoordelijk voor de daad of val.

Daaruit volgt, dat als God Adam schiep en Adam deed vallen, God, en niet Adam, verantwoordelijk is voor de daad en de gevolgen ervan. Dit lijkt heiligschennis, maar dat is het niet.

Om de Schepper in staat te stellen Adam, de geschapen mens, verantwoordelijk te stellen voor zijn eigen daden, moet de mens ten eerste een verantwoordelijk wezen zijn, begiftigd met de “vrijheid van de wil”, het vermogen om te kiezen tussen twee of meer dingen. Ten tweede moeten twee of meer dingen voor de mens worden geplaatst, opdat hij, de mens, zijn “vrijheid van wil” kan uitoefenen. Ten derde moet de gelegenheid worden gegeven.

Deze gelegenheid werd aan de mens, het schepsel, gegeven door God, de Schepper. Toen Hij, God, de mens, het schepsel, een wet gaf, met een daaraan verbonden straf, en de mens gebood deze te gehoorzamen, volgt hieruit noodzakelijkerwijs dat de mens, het schepsel, de macht moet hebben te kiezen – zijn recht van keuze tussen gehoorzaamheid en ongehoorzaamheid uit te oefenen – om vrij te zijn. Anders is hij, de mens, niet vrij, niet verantwoordelijk, en lijdt hij daarom onrechtvaardig voor wat hij niet kon helpen te doen. Nu is God rechtvaardig, de wet is rechtvaardig, en de straf van de mens is rechtvaardig, omdat de mens onrechtvaardig was. De wet was voor het welzijn van de mens, niet voor het welzijn van God; daarom was de wet heilig, verordend om de mens heilig te houden, zoals God, de liefdevolle Schepper, de mens had geschapen.

De Free Will Baptisten hebben altijd geloofd dat de mens tegenover God, zijn Schepper, verantwoordelijk is voor zijn daden; vandaar dat de mens een “vrije wil” heeft, die de macht heeft te kiezen tussen goed en kwaad. Jezus onderwees deze doctrine toen Hij uitriep: “Wie wil mag komen.” Onze Heer onderwees opnieuw de leer van de vrije wil toen Hij Zijn apostelen opdroeg de gehele wereld in te gaan en het evangelie te verkondigen aan alle schepselen. Omdat allen zondaars waren, hebben allen gezondigd. Allen hadden verlossing nodig. Allen oproepen te geloven in de Here Jezus Christus – te geloven in de eniggeboren Zoon van God, als het enige middel tot verlossing, de gehele wereld oproepen zich te bekeren – niet een deel ervan – alle mensen oproepen zich te bekeren van hun zonden – niet enkelen van hen. Waarom? Omdat allen gezondigd hebben. Niet een oproep aan sommigen, maar aan allen. Waarom roepen als niet iedereen kan horen? Waarom voor allen sterven als niet allen gered kunnen worden? Is Zijn bloed niet voldoende? Is het offer van Christus niet voldoende?

Alles wat niet leidt tot een volledige, vrije verlossing van de zonde is antichristelijk en riekt niet naar een liefhebbende, stervende Christus, maar naar de achterbuurten van de godsdienst. Alles wat minder is dan dit is beneden een liefhebbende God, en vindt alleen plaats in de ondiepe geesten van de mensen. Geloof en bekeer je. Wie? Alle mensen, overal. Waarom? Omdat alle mensen ons de liefdevolle aard openbaren – de onbaatzuchtige aard van Christus en God de Vader. Geloof in Christus, en bekering tot de Vader God. Allen komen, groot en klein, rijk en arm, allen komen, ieder mens, overal. Kom, het offer is gebracht; het zwaard is weggenomen voor de poorten van het geestelijk Eden, de kerk. Komt binnen, elke soort, elke stam, elke natie, komt binnen! En toch is er plaats, plaats voor allen. Christus stierf voor allen. Jezus Christus heeft de dood gesmaakt voor ieder mens.

Dus hebben de Free Will Baptists altijd geleerd en geloofd dat redding vrij is en dat alle mensen gered kunnen worden, als ze dat maar willen. De Free Will Baptists geloven en onderwijzen ook dat de doop volgt op ervaring en genade, en dat ware, boetvaardige gelovigen de enige geschikte onderdanen zijn voor de doop. “Bekeert u en laat u dopen”, zei Petrus tot de angstige, gelovige zondaars op de Pinksterdag, en als Baptisten hebben wij dat altijd geleerd. De doop symboliseert de dood, de begrafenis en de opstanding van Jezus, de Christus. Alleen zij die zich kunnen bekeren en het Evangelie geloven moeten gedoopt worden – “met Christus begraven in de doop”.

Het was de Katholieke Kerk die de doopritus veranderde in uitdruipen of besprenkelen, en de verandering werd pas in 1351 bekrachtigd. De Free Will Baptists hebben de verandering niet aangenomen en zullen dat ook niet doen! Het Avondmaal, zoals de Free Will Baptists het geloven en onderwijzen, werd door onze Heer ingesteld als een gedachtenismaal van Zijn dood en lijden aan het kruis – om in stand te worden gehouden totdat Hij wederkomt. Het is daarom het avondmaal van de Heer, niet een Doopsgezind avondmaal – alleen bedoeld voor het volk van de Heer; en aangezien het voor de kerk onmogelijk is te oordelen wie gered zijn, heeft de kerk niet het recht te zeggen wie het zal gebruiken. Sterker nog, de Heer gebiedt de kerk niet te oordelen – vandaar dat de Free Will Baptists niemand van het Avondmaal uitsluiten die beweert het volk van de Heer te zijn.

Dit is geen nieuwe doctrine. John Bunyan schreef drie eeuwen geleden een boek getiteld Baptism No Bar to the Communion. Er was geen gesloten of beperkte communie tot het jaar 339 na Christus, toen de Rooms Katholieke Kerk de Geloofsbelijdenis van de Apostelen aannam en allen excommuniceerde die haar leer niet onderschreven. De Baptisten weigerden dit en werden geëxcommuniceerd. Als vergelding sloten sommige Baptisten alle anderen uit – maar dat was niet zo onderwezen door Christus en Zijn apostelen. “Laat een mens zichzelf onderzoeken en zo laat hij eten,” leerde Paulus. De Free Will Baptists hebben dus geen beperkte of nauwe gemeenschap onderwezen of gepraktiseerd; daar er geen goddelijke autoriteit voor is, en daar het een katholieke leer is, laten wij het aan de katholieken over. Net als de doop van baby’s, behoort het toe aan de katholieken. Waarom laten we de katholieken niet hun eigen doopsel hebben? Wij gaan voor geen van onze leerstellingen naar de katholieken, maar naar Christus en zijn apostelen.

Er is geen Schriftuurlijke autoriteit buiten de Katholieke Kerk voor nauwe gemeenschap. Voor ons, de Free Will Baptists, is de katholieke kerk helemaal geen autoriteit. Gedurende meer dan driehonderd jaar was er geen nauwe of beperkte communie. Een christen was een christen, en had recht op alle voorrechten van een christen. Pas ten tijde van de afvalligheid van de rooms-katholieken in 338 n.Chr. werd de beperkte communie door die kerk ingevoerd. Omdat wij geen katholieken zijn, hebben de Free Will Baptisten dit niet overgenomen. Alle christenen zijn welkom bij het Avondmaal wanneer de Free Will Baptists het in acht nemen.

De Free Will Baptists geloven ook in de voetwassing van de heiligen, in samenhang met en onmiddellijk na het Avondmaal. Zij hebben dit altijd gedaan en zullen dit ongetwijfeld altijd blijven doen, aangezien de Free Will Baptists in opmars zijn in plaats van in opmars. De Free Will Baptists, een eenvoudig volk, hebben altijd het Nieuwe Testament aanvaard als de enige bron van leer, er niets aan toevoegend, en er niets van wegnemend. Omdat zij een eenvoudig volk zijn, en in het Nieuwe Testament vinden dat Christus de voeten van zijn discipelen waste nadat Hij het Avondmaal had ingesteld, hebben zij het heilige voorbeeld gevolgd.

Door wijze mannen en mannen die niet wijs waren, is hun gezegd dat het niet nodig was de voeten te wassen, maar omdat zij een eenvoudig volk zijn, dachten zij dat Christus gelijk had, en dat die wijze en onverstandige mannen ongelijk hadden. De Free Will Baptists kregen van hun zogenaamde instructeurs te horen dat het wassen van de voeten na Pinksteren niet werd voortgezet. Omdat zij een eenvoudig volk waren, doorzochten zij de vroege geschiedenis van de kerk, en vonden dat de christelijke vaders niet alleen de voetwassing beoefenden, maar er ook over schreven; dus hadden zij geen vertrouwen in die zogenaamde instructeurs, maar lieten hen en hun leer gaan, en hielden zich dichter bij Christus en zijn gewone, eenvoudige leer.

Opnieuw vonden de Free Will Baptists door ijverig zoeken, dat alle standaard encyclopedieën zeiden dat het wassen van de voeten van de heiligen een godsdienstige rite was die door de eerste christenen werd beoefend. Dus vonden zij natuurlijk dat degenen die zich verzetten tegen het heilige voorbeeld van nederigheid het mis hadden en niet zo goed geïnformeerd waren als zij voorgaven. De Free Will Baptists ontdekten door historisch onderzoek dat in de dagen van John Bunyan, het wassen van de voeten door die schrijver werd genoemd als een praktijk onder de Engelse Baptisten, en zij ontdekten dat in ons eigen geliefde land de Calvinistische Baptisten het wassen van de voeten praktiseerden voordat dat lichaam zich afsplitste of afsplitste – voordat de anti-missionaire, anti-vrijmetselaars factie zich afzette en de Missionaire factie in 1832 uitsloot of niet-fellowshipped. Deze ontdekking versterkte de Free Will Baptists alleen maar in hun geloof, zodat zij doorgingen met het wassen van de voeten.

Toen kregen de Free Will Baptists te horen dat Johannes de enige apostel was die het wassen van de voeten noemde in verband met het avondmaal, en dit was voldoende bewijs dat het niet mocht worden voortgezet. Dit was een harde klap. Het deed pijn. Sommigen vielen bijna flauw, maar de meer bezonnenen onderzochten het en ontdekten dat Johannes het laatste van de Evangeliën schreef. Zijn Evangelie in het jaar 66 na Christus, nadat alle andere apostelen dood waren – en Johannes zag wat de heiligen Mattheüs, Marcus en Lucas hadden weggelaten uit hun Evangeliën – voegde het toe in zijn eigen Evangelie, waardoor het zeker werd. In het Evangelie van Johannes worden veel dingen onderwezen die elders in de Evangeliën niet te vinden zijn. Maar geen verstandige bijbelstudent zou ze verwerpen omdat ze elders niet worden onderwezen. Als het wassen van de voeten van de heiligen moet worden verworpen omdat Johannes de enige apostel is die dit vermeldt, dan zal dezelfde regel gelden voor alle dingen die in Johannes’ Evangelie worden vermeld en die in de andere evangeliën niet worden gevonden. Wij mogen geen voeten wassen in verband met het Avondmaal omdat Johannes de enige apostel is die dat noemt. Onzin! Het behoeft geen commentaar! De Free Will Baptists hebben het dus niet gegeven; geen van de apostelen heeft het veroordeeld of tegengewerkt; de Christus heeft het ingesteld. Er is geen handeling van de Christus zo minutieus beschreven als de eenvoudige handeling van het wassen van de voeten van de discipelen.

Waarom zo bijzonder? Daar is een reden voor. Het was een eenvoudige, oosterse gewoonte, en is vandaag een huishoudelijke plicht, heilig en heilig gemaakt door de Meester, geplaatst in de kerk voor een doel, een plicht, een voorbeeld. Laten we het kort onderzoeken – laten we zien hoe minutieus het wordt beschreven. Ten eerste, heeft het avondmaal beëindigd. Ten tweede, staat op. Ten derde, neemt een handdoek. Ten vierde, omgordt Zich daarmee. Ten vijfde, neemt een bekken. Ten zesde, giet water. Ten zevende, begint de voeten van de discipelen te wassen. Waarom deze minutieuze beschrijving? Waarom deze opsomming van de handelingen van onze Heer als er geen belang aan gehecht moet worden? Bedenk ook, dit is inspiratie. Waarom schreef de apostel niet gewoon: “Na het avondmaal waste Hij hun voeten”, maar deze handeling van Christus wordt uit al zijn handelingen uitgekozen en minutieus beschreven – omdat God in de gedaante van een mens nederigheid leert aan Zijn gemeente. Ik heb het gedaan, gij ook – het was niet nieuw; het was een oud gebruik met een nieuwe betekenis – een alledaagse huishoudelijke handeling werd een kerkelijke handeling, kreeg een geestelijke betekenis.

Het ongezuurde brood dat bij het avondmaal werd gebruikt was niet nieuw. De Joden aten het al vijftienhonderd jaar, één keer per jaar. Het was niet nieuw; het was een oude creatie! Jezus nam dit oude gebruik, plaatste het in Zijn nieuwe kerk – gaf dit oude gebruik van ongezuurd brood een nieuwe betekenis, een geestelijke betekenis. “Eet het ter gedachtenis aan Mij, totdat Ik wederkom.” Jezus at het ongezuurde brood in Zijn eigen huis, één keer per jaar. Christus nam het en maakte het tot een gewoonte in Zijn huis, de nieuw opgerichte kerk, en gaf het een andere betekenis – een geestelijke betekenis. Evenzo was het wassen van de voeten een oud gebruik onder de Joden. Jezus nam dit oude gebruik en gaf het een nieuwe betekenis.

“Gij behoort het te doen,” zei Hij, en zij deden het, en toen de apostelen van plaats tot plaats gingen en gemeenten stichtten, leerden zij ons ook de voeten van de heiligen te wassen, omdat de eerste christenen het praktiseerden in verband met en onmiddellijk na het avondmaal van de Heer. Hiëronymus en Augustinus vermelden het allebei. Christus stelde slechts weinig nieuwe dingen in, maar nam de oude gebruiken en gaf er nieuwe, geestelijke betekenissen aan. Zijn meest leerzame lessen werden onderwezen door oude, vertrouwde dingen. Zolang de mens ijdel, trots en opschepperig is, heeft hij een les van nederigheid en broederlijke liefde nodig – en zal hij die nodig hebben. Christus had zich niet op een betere manier kunnen vernederen; als Hij dat had gekund, zou Hij een betere weg hebben gekozen. Nogmaals, Christus had geen betere manier kunnen kiezen om Zijn discipelen een les van nederigheid en een leven van dienstbaarheid te leren.

“De Zoon des mensen is niet gekomen om gediend te worden, maar om te dienen.” Er was geen betere manier om dit te leren dan door hen te dienen, en Hij diende. “Gij zijt dienaren, geen meesters: Ik heb u een voorbeeld gegeven.” Ik heb u geleerd hoe te dienen. De Christus-meester, Heer-diende. “Doet gij ook.” De Free Will Baptists, een klein volk, een eenvoudig volk, wisten niet beter dan de Meester te volgen, Hem aan te nemen, de gezegende Christus, hun Verlosser, Priester, Koning en Wetgever.

Ze kunnen niet anders doen dan Zijn leringen volgen, en ware dienaren zijn. De wereld moet hen verontschuldigen voor hun blinde koppigheid in het volharden in het volgen en in praktijk brengen van dit heilige voorbeeld van Christus. Nu zij Christus hebben aanvaard, kennen de Free Will Baptists geen andere autoriteit voor de leer. Omdat zij een eenvoudig volk zijn, moeten anderen hen verontschuldigen voor het niet aanvaarden van hun vrije instructies, die hen laten zien dat het niet nodig is te doen wat Jezus zegt “gij behoort te doen”. De enige ware, echte reden die de Vrijzinnige Baptisten kunnen geven voor het wassen van de voeten is dat Jezus Christus zei: “Gij behoort het te doen.” De enige echte, echte autoriteit die de Free Will Baptists kunnen geven voor het wassen van voeten is Jezus Christus.

De Free Will Baptists geloven in de opstanding, het oordeel, het eeuwige leven voor de geredden in Christus, de eeuwige straf voor de niet geredden uit Christus, thuiszending, zondagsscholen, en alle goede werken waarin God ons heeft voorbestemd te wandelen – spreken waar de Bijbel spreekt, zwijgen wanneer de Bijbel zwijgt, en aanvaarden het Nieuwe Testament als een onfeilbare gids voor geloof en doctrine. De Free Will Baptists erkennen geen aards hoofd van de kerk. “Christus is het hoofd van de kerk.” Geen aardse macht heeft het recht de kerk te dicteren. “Mijn koninkrijk is niet van deze wereld – kerk en staat kunnen niet samengaan.

De Free Will Baptisten erkennen Gods Woord als hoogste autoriteit over alle goddelijke zaken.

Nu lezer, ik heb in het kort gezegd “wat Free Will Baptisten geloven en waarom.” Ik heb u niet lastig gevallen met boek, hoofdstuk en vers, maar dat kan ik wel doen. Het is nu aan u – alles wat ik vraag is een eerlijk, oprecht onderzoek, en u zult ons berechten. Wij pleiten schuldig aan de beschuldiging dat wij deze dingen geloven en prediken. U zult ons berechten. En, beste lezer, alles wat wij vragen is om in alle eerlijkheid te worden berecht volgens het Nieuwe Testament. De Free Will Baptists zijn bereid om geoordeeld en veroordeeld te worden door de leer van Christus. Zo mag het zijn. Dit is een eenvoudige kleine zaak. Er worden geen aanspraken op gemaakt, behalve dat het een uiteenzetting is van feiten die geloofd en onderwezen worden door Free Will Baptisten.

“Niet aan ons, niet aan ons, o Heer, zij de heerlijkheid, de eer en de macht, maar aan U. Amen.”