Canted frame, a.k.a. Dutch angle, jest rodzajem ujęcia, które polega na ustawieniu kamery pod kątem na jej osi obrotu, tak, że ujęcie jest skomponowane z pionowymi liniami pod kątem do boku kadru, lub tak, że linia horyzontu ujęcia nie jest równoległa do dołu kadru kamery. To daje punkt widzenia zbliżony do przechylania głowy na bok.

W kinematografii, holenderski kąt jest jedną z wielu technik filmowych często używanych do portretowania psychologicznego niepokoju lub napięcia w obiekcie filmowanym.

Dutch odnosi się do bastardyzacji słowa Deutsch, niemieckiego słowa oznaczającego „niemiecki”. To nie jest związane z holenderskich ludzi lub języka. Powstał w czasie I wojny światowej, kiedy blokady marynarki wojennej uniemożliwiły import (i eksport) filmów. Niemiecka scena filmowa była częścią ruchu ekspresjonistycznego, który szeroko wykorzystywał holenderski kąt.

Kąt holenderski to ujęcie kamery, w którym kamera została obrócona względem horyzontu lub pionowych linii w ujęciu. Głównym zastosowaniem takich kątów jest wywołanie poczucia niepokoju lub dezorientacji u widza. Wiele holenderskich kątów to ujęcia statyczne, ale w ruchomym holenderskim ujęciu kątowym kamera może się obracać, panoramować lub śledzić wzdłuż ustalonej osi ukośnej ujęcia.