Tiger Woods po raz pierwszy zagrał w The Masters w 1995 roku, rok po zdobyciu pierwszego z trzech kolejnych tytułów amatora w USA. Tiger był wtedy najlepszym amatorem w Augusta National Golf Club, uzyskując wynik 5 over par.

W następnym roku Woods nie trafił do finału, co było jedynym przypadkiem w jego znakomitej karierze (21 występów), kiedy nie zagrał w weekend podczas pierwszego turnieju major w sezonie. Po rozpoczęciu kariery zawodowca w sierpniu 1996 roku, Tiger stworzył jedną z największych karier w historii tego sportu, w tym fenomenalny rekord w The Masters. Woods zajmuje obecnie drugie miejsce na liście wszech czasów wygranych w Masters z pięcioma zwycięstwami, jeden za Jackiem Nicklausem. Ma również dziewięć dodatkowych miejsc w pierwszej dziesiątce, z czego siedem w pierwszej piątce.

Patrząc wstecz na pięć zwycięstw Tigera Woodsa w Augusta.

Tiger Woods tworzy historię na The Masters w 1997 roku

W swoim pierwszym starcie na The Masters jako profesjonalista, Tiger Woods ustanowił rekordowy wynik. Woods ustanowił wiele rekordów na Augusta w 1997 roku, w tym został najmłodszym zwycięzcą w historii Masters w wieku 21 lat. Woods zakończył cztery dni z wynikiem 18-under, co jest rekordem turnieju i 12 uderzeń przewagi nad wiceliderem Tomem Kite’em, co jest najwyższym marginesem zwycięstwa w historii turnieju.

Tiger faktycznie zmagał się pierwszego dnia, strzelając 4 over 40 na swoich pierwszych dziewięciu dołkach. Odbił się jednak na tylnych dziewięciu dołkach, poprawiając się o 10 uderzeń i osiągając wynik 70 punktów w pierwszej rundzie, co dało mu trzy punkty straty do lidera Johna Hustona. Druga runda z 66 uderzeniami dała mu trzykrotne prowadzenie przed weekendem. W trzeciej rundzie, w parze z Colinem Montgomerie, Woods uzyskał wynik 7-under 65, co zwiększyło jego przewagę do dziewięciu uderzeń. Woods zwyciężył w ostatniej rundzie z wynikiem 69, stając się pierwszym nie-białym graczem, który wygrał The Masters. Ponad 44 miliony ludzi oglądało tę historię.

Woods kończy 'Tiger Slam' w 2001 roku

Zwycięstwo Tigera w The Masters w 2001 roku było kulminacją najwspanialszego roku w historii golfa. Po zwycięstwach w 2000 roku w U.S. Open, The Open Championship i PGA Championship, Tiger Woods przybył do Augusty w 2001 roku z szansą zostania pierwszym człowiekiem w historii, który zdobył wszystkie cztery zawodowe tytuły w jednym czasie. Oczywiście, Woodsowi się to udało.

Zazwyczaj nigdy nie ma dobrego startu w Augusta, Woods był pięć za prowadzeniem po 1. rundzie z wynikiem 2under 70. Druga runda 66 przyniosła mu dwa punkty straty do lidera Chrisa DiMarco, który zrównał się z Philem Mickelsonem na 8-under. Trzecia runda z wynikiem 68 dała mu jedno uderzenie przewagi nad Mickelsonem w rundzie finałowej. W niedzielę Tiger był o dwa uderzenia lepszy od Phila, kończąc turniej z wynikiem 16-under, o dwa lepiej od zajmującego drugie miejsce Davida Duvala.

Tiger wygrywa back-to-back w 2002 roku

W 2002 roku Tiger Woods chciał zostać trzecią osobą w historii, która powtórzyła swój sukces w The Masters. Jack Nicklaus zdobył tytuł z rzędu w 1965 i 1966 roku. Nick Faldo dokonał tego rzadkiego wyczynu w 1989 i 1990 roku. Po raz kolejny Woods zagrał 70 uderzeń na otwarcie i był trzy uderzenia za Davisem Love III. Druga runda została podzielona na piątek i sobotę z powodu złej pogody i Woods po dwóch rundach był cztery razy gorszy od Vijaya Singha.

Jednakże, Woods był dynamiczny w trzeciej rundzie, strzelając w górę tabeli liderów z doskonałym 66. Woods zremisował z Retiefem Goosenem w finałowej rundzie i osiągnął wynik 7-0 w najważniejszych mistrzostwach, gdy miał przynajmniej udział w prowadzeniu w dniu finałowym. Woods zakończył rundę finałową z wynikiem 71 i odniósł swoje drugie z rzędu zwycięstwo w Masters.

Cudowny chip w 2005 roku pomógł Woodsowi wygrać zieloną kurtkę numer cztery

Ten kąt słynnego chipa Tigera Woodsa w Masters 2005 jest nierealny 🤯 pic.twitter.com/oryawn1KRV

– ESPN UK (@ESPNUK) March 15, 2020

Z Jackiem Nicklausem grającym w The Masters po raz ostatni, to było tylko dopasowanie, że Tiger Woods wygrał w Augusta w 2005 roku. Jednak Chris DiMarco z pewnością nie ułatwił mu zadania. Podczas gdy deszcz był głównym czynnikiem turnieju przez większość tygodnia, Woods miał siedem punktów straty do DiMarco po pierwszej rundzie 74. W drugiej rundzie uzyskał 66 punktów, ale w trzeciej rundzie nadal miał sześć uderzeń straty. Woods zmniejszył przewagę do czterech uderzeń w połowie trzeciej rundy, kiedy gra została zawieszona.

W niedzielę rano, kiedy DiMarco zmagał się z problemami, Woods wysunął się na prowadzenie i objął trzy uderzenia w finałowej 18-tce. Jednak DiMarco nie poddawał się i walczyli w jednym z najwspanialszych finałów w historii Masters. Z przewagą jednego uderzenia na trzy dołki przed końcem, Tiger uderzył tee shot na par-3 16-tym dołku, tuż przy greenie, po lewej stronie. To, co stało się później, było jednym z najwspanialszych uderzeń w jego karierze. Woods zagrał na dużym nachyleniu i cudem wbił chipa, by objąć dwutaktowe prowadzenie. Jednakże, bogeys na 17 i 18 wymusiły playoff. Tigerowi pozostała jeszcze jedna wielka chwila i na pierwszym dołku w playoffie wykonał birdie putt z 15 stóp, aby zdobyć czwartą zieloną kurtkę.

Tiger kończy comeback na Masters 2019

Przyjeżdżając na Masters w 2019 roku, Tiger Woods nie wygrał w turnieju głównym od prawie 11 lat. Kontuzje pleców uniemożliwiły Woodsowi udział w The Masters w 2016 i 2017 roku, a w 2018 roku nie zaprezentował się najlepiej. Jednak Tiger był coraz bliżej. Zajął szóste miejsce w Open Championship 2018 i był wiceliderem w PGA Championship. Następnie wygrał po raz pierwszy od pięciu lat w Tour Championship. Po raz pierwszy od dłuższego czasu, Woods przyjechał na The Masters w 2019 roku z realną szansą na zwycięstwo.

Tiger był cztery z tyłu Brooks Koepka i Bryson DeChambeau po kolejnej pierwszej rundzie 70. Druga runda, 68, dała mu 6-under za tydzień, zaledwie jedno uderzenie od prowadzenia pięciu graczy. Woods zmniejszył przewagę do dwóch przed finałową rundą, za Francesco Molinarim. Podwójny błąd Molinariego na 12. dołku w niedzielę doprowadził do remisu i Woods w końcu sam objął prowadzenie dzięki birdie na 15. dołku. Po 17. rundzie Woods prowadził dwoma uderzeniami, a po 18. dołożył jeszcze bogey’a i sięgnął po swój piąty tytuł Masters.