Lucretia Mott, z domu Lucretia Coffin, (ur. 3 stycznia 1793, Nantucket, Massachusetts, USA.-zmarła 11 listopada 1880, niedaleko Abington, Pensylwania), pionierka reformatorka, która wraz z Elizabeth Cady Stanton założyła zorganizowany ruch na rzecz praw kobiet w Stanach Zjednoczonych.
Lucretia Coffin dorastała w Bostonie, gdzie uczęszczała do szkoły publicznej przez dwa lata zgodnie z życzeniem ojca, aby zapoznać się z działaniem zasad demokracji. W wieku 13 lat została wysłana do szkoły z internatem Friends' (tj. kwakierskiej) w pobliżu Poughkeepsie w Nowym Jorku, gdzie po dwóch latach została zaangażowana jako asystentka, a następnie nauczycielka. Wtedy też zaczęło się jej zainteresowanie prawami kobiet. Tylko z powodu swojej płci otrzymywała tylko połowę pensji, jaką otrzymywali nauczyciele płci męskiej.
W 1811 roku wyszła za mąż za Jamesa Motta, kolegę ze szkoły, i para przeniosła się do Filadelfii. Około 1818 roku Lucretia Mott zaczęła przemawiać na spotkaniach religijnych, a trzy lata później została przyjęta do grona Przyjaciół. W latach dwudziestych XIX w. dołączyła do hicksitowskiej (liberalnej) gałęzi Towarzystwa Przyjaciół, a w tym samym dziesięcioleciu zaczęła podróżować po kraju, wygłaszając wykłady na temat religii i kwestii reform społecznych, w tym umiarkowania, zniesienia niewolnictwa i pokoju.
W 1833 r. Mott wzięła udział w konwencji założycielskiej American Anti-Slavery Society, a zaraz potem stanęła na czele organizacji jej kobiecego oddziału pomocniczego, Philadelphia Female Anti-Slavery Society, którego została przewodniczącą. Kiedy mówiła o abolicji, spotkała się z opozycją w Towarzystwie Przyjaciół i próbowano pozbawić ją posługi i członkostwa. W 1837 r. pomogła zorganizować Konwencję Przeciwko Niewolnictwu Amerykańskich Kobiet, a w maju 1838 r. jej dom został niemal zaatakowany przez tłum po spaleniu Pennsylvania Hall w Filadelfii, gdzie odbywało się spotkanie konwencji. Odrzucona jako delegatka na Światową Konwencję Przeciwko Niewolnictwu w Londynie w 1840 roku z powodu swojej płci, Mott wciąż zdołała przedstawić swoje poglądy.
Encyclopædia Britannica, Inc.
W 1848 roku, podejmując sprawę praw kobiet, wraz z Elizabeth Cady Stanton zwołała konwencję w Seneca Falls w Nowym Jorku, pierwszą tego rodzaju, „w celu omówienia społecznych, obywatelskich i religijnych praw kobiet”. Konwencja wydała „Deklarację Sentymentów” wzorowaną na Deklaracji Niepodległości; stwierdzała ona, że „wszyscy mężczyźni i kobiety są stworzeni równymi”. Od tego czasu Mott poświęciła większość swojej uwagi ruchowi na rzecz praw kobiet. Pisała artykuły („Dyskurs o kobiecie” ukazał się w 1850 r.), wygłaszała liczne wykłady, została wybrana na przewodniczącą konwencji w Syracuse (Nowy Jork) w 1852 r., a następnie uczestniczyła w prawie każdym dorocznym spotkaniu. Na spotkaniu organizacyjnym American Equal Rights Association w 1866 roku została wybrana na przewodniczącą. W następnym roku dołączyła do Roberta Dale Owena, rabina Isaaca M. Wise’a i innych w organizacji Wolnego Stowarzyszenia Religijnego.
Płynna, poruszająca mowa, Mott zachowała opanowanie przed najbardziej wrogą publicznością. Po wojnie secesyjnej pracowała nad zapewnieniem prawa wyborczego i możliwości edukacyjnych dla wyzwolonych; od czasu uchwalenia ustawy o zbiegłych niewolnikach w 1850 roku, wraz z mężem otworzyła swój dom dla zbiegłych niewolników, uciekających Podziemną Koleją. Do śmierci nadal aktywnie działała na rzecz praw kobiet, pokoju i liberalnej religii. Jej ostatnie przemówienie zostało wygłoszone na dorocznym spotkaniu Przyjaciół w maju 1880 roku.