Badania wykazują, że plany opieki interdyscyplinarnej są korzystne nie tylko dla każdego pacjenta, ale także dla członków zespołu opieki zdrowotnej włączonych w planowanie opieki. Jednak praktyka ta nie jest pozbawiona wyzwań. Przezwyciężenie tych trudności wymaga zaangażowania i skupienia się na poprawieniu jakości opieki nad pacjentem tak bardzo, jak to tylko możliwe.
Interdyscyplinarne plany opieki dają wymierne korzyści
Swoją istotą, interdyscyplinarne plany opieki są szczegółowymi planami opieki stworzonymi przez przedstawicieli kilku dyscyplin medycznych lub specjalności, z których każda koncentruje się na konkretnym stanie pacjenta, celach leczenia i metodach poprawy wyników. W ramach procesu planowania opieki wkład każdego świadczeniodawcy musi być brany pod uwagę i rozważony w odniesieniu do korzyści i ryzyka dla pacjenta.
W wielu placówkach opieki zdrowotnej obchody interdyscyplinarne są istotną częścią planowania opieki nad pacjentem. Ten wysoce ustrukturyzowany, wielodyscyplinarny proces odbywa się albo przy łóżku pacjenta, albo w miejscu, które może pomieścić przedstawicieli całego zespołu opieki. Ten rodzaj planowania opieki zwiększa efektywność komunikacji pomiędzy personelem medycznym, budując poczucie współpracy i pracy zespołowej oraz krystalizując ogólny obraz opieki, jakiej potrzebuje każdy pacjent.
Poza korzyściami dla personelu szpitala, korzyści, jakie interdyscyplinarny plan opieki zapewnia pacjentom są znaczące. Zwiększona współpraca pomiędzy dostawcami usług medycznych, zwłaszcza pomiędzy lekarzami i pielęgniarkami, pomaga pacjentom, którzy mają interdyscyplinarne plany opieki poprzez:
- Zmniejszenie ogólnej długości pobytu, niezależnie od rozpoznania
- Zmniejszenie częstości występowania schorzeń nabytych w szpitalu niezwiązanych z pierwotnym rozpoznaniem
- Zmniejszenie wydatków związanych z opieką zdrowotną
Dodatkowo wykazano, że tego typu plany opieki zmniejszają ogólną śmiertelność, skracają czas pozostawania cewników Foleya i sprzyjają szybszemu odłączaniu linii centralnych.
Wyzwania związane z tworzeniem skutecznych planów opieki interdyscyplinarnej
Nawet jeśli korzyści płynące z planów opieki interdyscyplinarnej są jasne i wymierne, pewne przeszkody mogą nadal uniemożliwiać planowanie opieki tego typu w sposób tak skuteczny, jak to tylko możliwe. Nieustrukturyzowane spotkania zespołu, zarówno przy łóżku pacjenta, jak i poza nim, mogą poważnie utrudnić zdolność zespołu do stworzenia planu opieki, który zmaksymalizuje wyniki leczenia pacjenta. Aby odnieść sukces, interdyscyplinarne plany opieki muszą być tworzone podczas spotkań, które odbywają się o tej samej porze i w tym samym miejscu każdego dnia. Przedstawiciele każdej z dziedzin muszą być obecni, aby oferować opinie i udzielać porad innym opiekunom.
Jednakże należy pamiętać, że każdy członek zespołu ma swój własny, unikalny zestaw umiejętności i celów leczenia każdego pacjenta, oparty na różnym stopniu wykształcenia i doświadczenia. Różnice interpersonalne lub różnice w poziomie wiedzy specjalistycznej mogą sprawić, że jeden z członków grupy łatwo będzie próbował przeważyć szalę na korzyść innych członków. W razie potrzeby należy przeprowadzić formalne szkolenie w zakresie skutecznych technik komunikacji, które usprawniają współpracę interdyscyplinarną, dla wszystkich członków zespołu, niezależnie od ich pozycji w organizacji.
Skuteczne wdrożenie interdyscyplinarnych planów opieki wymaga jasnego określenia obowiązków każdego świadczeniodawcy, szacunku w grupie i przejrzystości wśród świadczeniodawców dzielących się informacjami o konkretnym pacjencie. Pomocny może być wybór lidera, np. moderatora zespołu klinicznego, który pomoże uczynić wielodyscyplinarne dyskusje produktywnymi.
Liderzy pomagają nadać większą strukturę spotkaniom dotyczącym planowania opieki, określając cele dyskusji, zachęcając do udziału każdego członka zespołu i w razie potrzeby prosząc o więcej informacji o pacjencie. Określenie celów spotkań interdyscyplinarnych, wraz z konkretnymi celami pacjenta i zamierzonymi wynikami, jest niezbędne do stworzenia planu opieki, który spełnia potrzeby pacjenta, a jednocześnie uwzględnia informacje zwrotne od całego zespołu wielodyscyplinarnego.