Alice Liddell była średnią córką Henry’ego George’a Liddella, dziekana Christ Church w Oksfordzie. Alice, wraz ze swoimi siostrami Edith i Loriną, po raz pierwszy spotkała Lewisa Carrolla 25 kwietnia 1856 roku, kiedy on i jego przyjaciel ustawiali się do fotografowania katedry Christ Church z ogrodu rezydencji dziekana.

W ciągu następnych kilku lat Carroll stał się bliskim przyjacielem rodziny Liddellów. Alice i jej siostry były częstymi modelkami w fotografii Carrolla, a on sam często zabierał dzieci na wycieczki.

4 lipca 1862 roku Carroll i ksiądz Robinson Duckworth zabrali dziewczynki na spływ łodzią po Isis. Alicja wspominała później, że gdy towarzystwo piło herbatę na zacienionym brzegu, błagała Carrolla, by „opowiedział nam jakąś historię.”

Według Carrolla, „w desperackiej próbie” i „nie mając najmniejszego pojęcia, co miało się potem wydarzyć”, wysłał swoją bohaterkę „prosto do króliczej nory.” Za namową Alicji, Carroll zaczął spisywać swoją opowieść. 26 listopada 1864 roku wręczył jej misterny, ręcznie ilustrowany rękopis, zatytułowany Alice’s Adventures Under Ground.

Gdy rok później opublikowano Alice’s Adventures in Wonderland, Alice Liddell została uwieczniona jako inspiracja dla uwielbianej postaci literackiej Carrolla. Ale w przeciwieństwie do fikcyjnej „Alicji”, Alice Liddell dorastała. W chwili wydania książki Przez szkiełko i co Alicja tam znalazła miała już prawie 20 lat, a bliska przyjaźń Carrolla z rodziną Liddellów osłabła. Jego sequel można postrzegać jako czułe pożegnanie z Alicją, która wkracza w dorosłość.

W 1880 roku Alicja poślubiła gracza amatorskiego krykieta Reginalda Hargreavesa. Prowadziła kulturalne życie wiejskiej damy w Lyndhurst w Anglii. Miała trzech synów, z których dwóch zginęło podczas I wojny światowej. Aby pomóc w spłacie podatków po śmierci męża, Alice wystawiła na aukcję oryginalny rękopis Under Ground w 1928 roku.

Alice pojechała do Stanów Zjednoczonych w 1932 roku, aby otrzymać doktorat honoris causa Uniwersytetu Columbia z okazji setnej rocznicy urodzin Carrolla. Zmarła dwa lata później.

Lewis Carrol i Alicja

Wiele z fotografii Carrolla przedstawiających Alicję i inne dzieci może wydawać się naszym oczom wręcz prymitywnych. Jak pisze biografka Carrolla, Jenny Woolf, w eseju dla Smithsonian z 2010 roku, „z około 3000 fotografii, które Dodgson wykonał w ciągu swojego życia, nieco ponad połowa to zdjęcia dzieci, z których 30 jest przedstawionych nago lub półnago.”

Niektóre z jego portretów – nawet te, na których model jest ubrany – mogą szokować wrażliwość z 2010 roku, ale według wiktoriańskich standardów były one… cóż, raczej konwencjonalne. Fotografie nagich dzieci pojawiały się czasem na pocztówkach lub kartkach urodzinowych, a nagie portrety – umiejętnie wykonane – były chwalone jako studia artystyczne. Wiktorianie postrzegali dzieciństwo jako stan łaski; nawet nagie fotografie dzieci uważano za obrazy samej niewinności.

Woolf przyznaje, że zainteresowanie Carrolla, jak spekulują badacze od dziesięcioleci, mogło być mniej niż niewinne, co skłoniło Vladimira Nabokova do zaproponowania „patetycznego pokrewieństwa” między Carrollem a narratorem Lolity. Dowody na możliwy udział Carrolla są wysoce sugestywne, ale ledwie rozstrzygające.

Burgett podsumowuje twierdzenia jako w najlepszym razie tylko spekulatywne: „Cała ta kontrowersja jest niemal stuletnią debatą, która nie wydaje się czynić żadnych większych postępów w żadnym kierunku”. W recenzji Slate biografii Lewisa Carrolla autorstwa Woolf, Seth Lerer również dostrzega kontrowersje, ale odczytuje fotografie Alicji, jej sióstr i przyjaciół jako reprezentatywne dla większych trendów, jako „genialne świadectwa smaku, sentymentu, a może i seksualności połowy wiktoriańskiej Anglii.”

Porównanie z fikcyjną Alicją

Do jakiego stopnia Alicja Dodgsona może być lub mogłaby być utożsamiana z Liddell jest kontrowersyjne. Obie Alicje nie są identyczne, i chociaż długo zakładano, że fikcyjna Alicja była bardzo mocno oparta na Liddell, ostatnie badania zaprzeczyły temu założeniu. Sam Dodgson twierdził w późniejszych latach, że jego Alicja była całkowicie zmyślona i nie opierała się na żadnym prawdziwym dziecku.

Plotka głosi, że Dodgson wysłał Tennielowi zdjęcie jednej ze swoich przyjaciółek, Mary Hilton Badcock, sugerując, że użył jej jako modelki, ale próby znalezienia dokumentów potwierdzających tę teorię okazały się bezowocne. Rysunki Dodgsona przedstawiające postać w oryginalnym rękopisie Przygód Alicji pod ziemią wykazują niewielkie podobieństwo do Liddell. Biografka Anne Clark sugeruje, że Dodgson mógł wykorzystać Edith Liddell jako modelkę do swoich rysunków.

W obu książkach istnieją co najmniej trzy bezpośrednie związki z Liddell. Po pierwsze, umieścił je na 4 maja (urodziny Liddell) i 4 listopada (jej „pół-urodziny”), a w Through the Looking-Glass fikcyjna Alicja deklaruje, że jej wiek wynosi „dokładnie siedem i pół”, tyle samo co Liddell w tym dniu. Po drugie, zadedykował je „Alice Pleasance Liddell”.

Po trzecie, na końcu Through the Looking-Glass znajduje się wiersz akrostych. Czytając w dół, biorąc pierwszą literę każdej linii, pisze pełne imię Liddell. Wiersz nie ma tytułu w Through the Looking-Glass, ale zwykle odnosi się do niego pierwszy wers, „A Boat Beneath a Sunny Sky”.

(Photo credit: Royal Photographic Society / Getty Images. Tekst: University of Maryland, University Libraries).