In-group bias (znany również jako in-group favoritism lub intergroup bias) jest tendencją ludzi do bycia bardziej pomocnymi i pozytywnymi w stosunku do członków ich własnej grupy niż członków grupy zewnętrznej. Po raz pierwszy zaobserwowana na początku XX wieku, tendencja ta wynika z typowego ludzkiego zachowania polegającego na tworzeniu grup i tożsamości grupowych. Przykładami takich tożsamości grupowych w życiu codziennym są: przynależność etniczna, ideologie polityczne, przekonania religijne i tożsamość geograficzna. In-group bias można również zaobserwować w sztucznych warunkach laboratoryjnych – kiedy uczestnicy są losowo rozdzielani do dowolnych grup, są bardziej skłonni do wspierania i pomagania członkom własnej grupy niż członkom innych grup.
Członkostwo w grupach może się zmieniać w czasie, więc uprzedzenia grupowe mogą być często obserwowane jako mające charakter „ebb and flow” w czasie. Przykładem mogą być wybory. Na początku członkowie jednej partii politycznej zazwyczaj kłócą się ze sobą i dzielą na frakcje popierające różnych kandydatów w ramach tej samej partii. Mogą wykazywać stereotypowe myślenie i negatywne zachowania wobec drugiej grupy. Ale z czasem, po jeden kandydat jest wybrany do uruchomienia, zazwyczaj członkowie partii fuse z powrotem do jednej grupy, która wspiera ich kandydata partii i ich in-group stronniczość przesuwa się w kierunku kandydata partii przeciwnej.
Niektóre teorie, które wyjaśniają uprzedzenia wewnątrzgrupowe obejmują Teorię Konfliktu Realistycznego (RCT), która zakłada, że konflikt dotyczący wspólnych zasobów jest tym, co sprzyja uprzedzeniom wewnątrzgrupowym, oraz Teorię Tożsamości Społecznej, która proponuje tworzenie odrębnych tożsamości indywidualnych wraz z tożsamością kulturową zwiększa prawdopodobieństwo tego uprzedzenia.