Chrześcijanie koptyjscy, znani jako Koptowie, są największą mniejszością etniczno-religijną w Egipcie, stanowiącą około 10 procent 95-milionowej populacji kraju.

Chociaż wielu z nich identyfikuje się jako Arabów, Koptowie nie uważają się za Arabów, lecz za pozostałych potomków cywilizacji starożytnych Egipcjan o faraońskich korzeniach.

Słowo Kopt wywodzi się od starożytnego greckiego słowa oznaczającego Egipcjanina.

Mimo, że znajdują się głównie w Egipcie, są również rozsiani po sąsiednich Libii i Sudanie. W Australii mieszka około 30 000 Koptów.

W Egipcie, w którym większość stanowią muzułmanie, chrześcijanie koptyjscy często padają ofiarą prześladowań i powtarzających się ataków na ich kościoły, a także mają historię bycia kozłami ofiarnymi i marginalizowanymi przez państwo.

Podziały między muzułmanami a Koptami pogłębiły się po rewolucji egipskiej w 1952 r., kiedy to wojsko obaliło brytyjską kolonię i utworzyło Republikę Egiptu.

Republika Egiptu, część antyzachodniego „panarabizmu” ówczesnego prezydenta Gamala Abdela Nassera, została ostatecznie ustanowiona jako kraj muzułmański, a dziesięciolecia, które nastąpiły później, widziały exodus egipskich Koptów.

Chrześcijanie koptyjscy borykają się z ciągłymi problemami ze strony państwa egipskiego – na przykład uzyskanie pozwolenia na budowę kościołów jest prawie niemożliwe, często są otwarcie dyskryminowani lub linczowani, a przeważnie muzułmański rząd jest następnie krytykowany za przymykanie oczu na ich trudną sytuację.

Ta rzeczywistość sprawiła, że relacje między egipskim rządem a głową Kościoła koptyjskiego – obecnie papieżem Tawadrosem II – są bardzo niepewne, a Koptowie często trzymają się bardzo wąskiej linii w swoich dążeniach do wolności i praw religijnych.

Kolejne rządy często zobowiązywały się do ochrony egipskich Koptów, w tym obecny prezydent Abdel Fattah al-Sisi, jednak obietnice te konsekwentnie nie były realizowane.

Po dziesięcioleciach exodusu obecnie na świecie żyje około 1 miliona Koptów i ponad 100 kościołów, w tym w Australii, która ma trzecią co do wielkości społeczność koptyjską na świecie poza Egiptem.

Koptowie różnią się od innych wyznań chrześcijańskich tym, że stosują inny kalendarz religijny i generalnie dzielą się wierzeniami i rytuałami podobnymi do tych z Greckiego Kościoła Ortodoksyjnego.

Koptyjski kalendarz oparty jest na starożytnym kalendarzu egipskim, stąd Boże Narodzenie obchodzone jest 7 stycznia, a Wielkanoc przypada zazwyczaj pod koniec kwietnia lub na początku maja.

Koptyjski Kościół Ortodoksyjny w Aleksandrii – na północnym wybrzeżu Egiptu – jest uważany za główny ośrodek kultu Koptów.

Uważa się, że powstał w połowie pierwszego wieku naszej ery i był jednym z pierwszych chrześcijańskich miejsc kultu poza Ziemią Świętą – obecnie mniej więcej tam, gdzie znajdują się Izrael i Palestyna.

W kolejnych stuleciach egipscy Koptowie musieli stawiać czoła ciągłym prześladowaniom, które sięgały czasów starożytnych, za sprawą Rzymian, aż po arabsko-muzułmański podbój Egiptu.

We współczesnym Egipcie koptyjscy chrześcijanie i ich miejsca kultu nadal są regularnie atakowani.

W grudniu 2016 roku koptyjska katedra została zbombardowana w centrum Kairu, pozostawiając około 25 osób martwych, a bliźniacze ataki w Niedzielę Palmową 2017 roku zabiły dziesiątki.

Podczas rewolucji egipskiej w 2011 r. egipskie wojsko przejechało czołgami i zamordowało około 28 koptyjskich protestujących, a setki odniosło obrażenia, co stało się znane jako masakra w Maspero.

Niektórzy analitycy uznali to za punkt zwrotny rewolucji – punkt, w którym rząd wojskowy zaczął wierzyć, że może bezkarnie działać przeciwko protestującym.

Jako przykład poziomu lekceważenia, z jakim Koptowie często spotykają się w Egipcie, koptyjscy protestujący zostali ostatecznie obarczeni winą za atak na wojsko w państwowych mediach, a masakra została ogólnie zignorowana przez opinię publiczną, która uwierzyła w państwową narrację o agresywnych Koptach próbujących zniszczyć kraj.