Grupa Hopewell Mound City w Chillicothe, Ohio przez National Park Service.
Kultura Hopewell, zwana również tradycją Hopewell, to archeologiczna era rdzennych Amerykanów, która rozkwitała wzdłuż rzek od Oceanu Atlantyckiego do wschodnich Wielkich Równin i od regionu Wielkich Jezior do Zatoki Meksykańskiej. Rozkwitająca między 100 r. p.n.e. a 500 r. n.e. w okresie Middle Woodland tradycja Hopewell nie była pojedynczą kulturą, plemieniem czy społeczeństwem, ale raczej rozproszonym zbiorem powiązanych ze sobą populacji, które były połączone wspólną siecią szlaków handlowych.
Ta sieć handlowa, zwana systemem wymiany Hopewell, biegła od kopców Indian Crystal River na współczesnej Florydzie aż do północnych wybrzeży jeziora Ontario w Kanadzie. Ich towary handlowe rozprzestrzeniały się daleko i szeroko i były widziane w wielu pochówkach poza Środkowym Zachodem.
Ludzie Hopewell podobno pochodzili z zachodniego Illinois, a następnie przenieśli się do Ohio, gdzie budowali na lokalnej tradycji pogrzebowej Adena. Nazwa „Hopewell” została zastosowana przez Warrena K. Mooreheada po jego badaniach grupy kopców Hopewell w hrabstwie Ross w Ohio w latach 1891 i 1892. Grupa kopców została nazwana na cześć Mordecaia Hopewella, którego rodzina była w tym czasie właścicielem ziemianek.
Hopewell Exchange Network by H. Roe, Wikipedia
Ludzie Hopewell żyli w pobliżu rzek w tymczasowych wioskach składających się z 1-3 prostokątnych domów zbudowanych ze słupów ze ścianami z wattle and daub i dachami krytymi strzechą. Uprawiali łowiectwo, rybołówstwo, zbieractwo i rolnictwo. Hopewell używali narzędzi, takich jak noże i pociski wykonane z wysokiej jakości krzemienia i obsydianu oraz haki i szydła wykonane z kości. Ceramika, której używali, była bardziej wyrafinowana niż ta stosowana przez wcześniejsze kultury i obejmowała nowe kształty, takie jak słoje, misy i kamienne rury, z których niektóre przedstawiały różne wizerunki zwierząt.
Dzisiaj najlepiej zachowanymi elementami epoki Hopewell są kopce, które wznosili w niewiadomych celach. Te wielkie geometryczne budowle ziemne są jednymi z najbardziej imponujących zabytków rdzennych Amerykanów w całej prehistorii Ameryki. Wznosząc się na imponujące wysokości, te gigantyczne rzeźbione budowle ziemne często przybierały kształty zwierząt, ptaków lub węży, a także formy geograficzne. Kopce te były miejscami ceremonii, a nie osiedli i są dowodem na to, że ludzie z różnych wiosek mobilizowali się i pracowali razem nad tymi wielkimi projektami.
Hopewell Village
Niektórzy naukowcy wysuwają hipotezę, że duże kopce ziemne w kształcie ośmiokąta i koła w Ohio mogły być używane jako obserwatoria księżycowe. Wiele z tych kopców zawiera pochówki, ozdoby i cenne przedmioty wykonane z miedzi, miki, obsydianu, srebra, szkła wulkanicznego i kamieni, które zostały przywiezione do tego regionu z odległości setek mil. Niektóre pochówki z Hopewell zawierają duże ilości dóbr, co sugeruje pewien poziom hierarchii w kulturze.
„Budowa wszystkich tych wielkich ceremonialnych krajobrazów została zrealizowana w ciągu czterech lub więcej stuleci i odzwierciedla niesamowity poziom stabilności społecznej i społecznego zaangażowania w monumentalne i ceremonialne budownictwo.”
– Mark Lynott, Midwest Archaeological Center
Około roku 500 CE, tradycja Hopewell ustała i zaprzestano budowania kopców. Następnie wioski z okresu późnego Woodlandu przekształciły się w większe społeczności, które wykorzystywały fortyfikacje obronne w postaci ścian palisadowych i rowów, prawdopodobnie z powodu wojen. Ponieważ mniej ludzi korzystało z dróg handlowych, nie istniała już sieć łącząca ludzi z tradycjami Hopewell.
Hopewell Effigy pazur jastrzębia wycięty z arkusza miki.
By Kathy Weiser-Alexander, marzec 2020.
Zobacz także:
Rdzenni Amerykanie Okresy archeologiczne
Rdzenne plemiona amerykańskie
Rdzenni Amerykanie – pierwsi właściciele Ameryki
Rdzenni Amerykanie Galerie zdjęć