Zespół Parków Narodowych Kaskad Północnych jest jednym z głównych „dzikich parków” w niższych-48 stanach, utworzonym w 1968 roku w następstwie uchwalenia Wilderness Act z 1964 roku. Nasz system zezwoleń został zaprojektowany tak, aby rozproszyć odwiedzających wzdłuż korytarzy szlaków w celu spełnienia naszego celu zarządzania, jakim jest ochrona charakteru dzikiej przyrody w 94% kompleksu parku narodowego, który jest wyznaczony jako dziki. Biwakowanie jest dozwolone tylko w wyznaczonych miejscach (nie ma biwakowania rozproszonego), a zezwolenia są ograniczone do liczby miejsc i pojemności każdego obozu backcountry. Chociaż korytarz PNT jest jednym z najbardziej ruchliwych w parku, system zezwoleń pomaga rozdzielić ludzi w całym korytarzu, do wyznaczonych miejsc, które są położone poza głównym szlakiem i z dala od siebie, tak aby doświadczenie dla wszystkich wędrowców było doświadczeniem samotności, z minimalnym wpływem na zasoby dzikiej przyrody korytarza. Kiedy turyści PNT biwakują bez pozwolenia Parku lub w obozach, na które nie mają pozwolenia, wpływają na innych odwiedzających, którzy mają pozwolenia, poprzez przepełnianie obozów i zmuszanie grup do dzielenia obozów, kiedy spodziewali się większego stopnia samotności. Ma to negatywny wpływ na doświadczenia odwiedzających i może prowadzić do konfliktów między grupami użytkowników i / lub wpływ na obozowiska i uszkodzenia zasobów wzdłuż szlaku lub obozów.