Prezydent Herbert Hoover podpisał 22 stycznia 1932 r. Reconstruction Finance Corporation Act, tworząc Reconstruction Finance Corporation (RFC) i przewidując „nadzwyczajne udogodnienia finansowe dla instytucji finansowych, pomoc w finansowaniu rolnictwa, handlu i przemysłu oraz inne cele” . Ustawodawstwo to było odpowiedzią na Wielki Kryzys i masowe bezrobocie, jak oświadczył Hoover po podpisaniu ustawy:
„powołuje do życia potężną organizację… Jej celem jest powstrzymanie deflacji w rolnictwie i przemyśle, a tym samym zwiększenie zatrudnienia poprzez przywrócenie mężczyzn do ich normalnej pracy. Nie jest ona stworzona dla pomocy wielkim bankom czy wielkim przemysłom… które są w stanie same o siebie zadbać. Jest on stworzony dla mniejszych banków i instytucji finansowych… aby ponownie wesprzeć biznes, przemysł i rolnictwo…” .
Kilka miesięcy później Kongres i Hoover rozszerzyli uprawnienia kredytowe RFC, wydając Emergency Relief and Construction Act z 1932 roku. Ustawa ta pozwalała RFC pożyczać pieniądze bezpośrednio stanom i terytoriom w celu „tworzenia miejsc pracy” i przyspieszenia „programu robót publicznych”. Z ustaw tych jasno wynika, że prezydent Hoover zdał sobie sprawę z potrzeby pewnego stopnia interwencji rządu. Niestety, to nie wystarczyło. Po pewnym ożywieniu gospodarka pogrążyła się jeszcze bardziej w depresji. Kiedy Franklin D. Roosevelt wszedł do Białego Domu w marcu 1933 roku, „system bankowy był bliski całkowitego załamania, a bezrobocie osiągnęło poziom 25%” .
Poprzez kilka aktów prawnych prezydent Roosevelt i Kongres znacznie rozszerzyli uprawnienia RFC i uczynili z niej istotny element Nowego Ładu. Uznawana za „bez wątpienia… najbardziej złożoną ze wszystkich federalnych agencji pożyczkowych”, dostarczała funduszy dla Federalnej Administracji Pomocy w Sytuacjach Kryzysowych (Federal Emergency Relief Administration – FERA), Korporacji Pożyczkowej Właścicieli Domów (Home Owners' Loan Corporation – HOLC), Administracji Elektryfikacji Wsi (Rural Electrification Administration – REA), Administracji Przesiedleń (Resettlement Administration – RA), Administracji Kredytów Rolnych (Farm Credit Administration – FCA) i innych programów z zupy alfabetycznej. Roosevelt odniósł również sukces w „nakłonieniu RFC do udzielania bezpośrednich pożyczek biznesowych jako środka stymulującego ekspansję przemysłową” .
W latach 1932-1939 RFC autoryzował 13,2 miliarda dolarów w pożyczkach dla banków, rolnictwa, kolei, przemysłu, władz szkół publicznych, rządów stanowych, agencji federalnych i innych podmiotów. Pożyczki te pomogły między innymi w sfinansowaniu budowy mostów, tanich mieszkań, systemów kanalizacyjnych, autostrad, budynków szkół wyższych i innych robót publicznych. Od 1940 do 1945 roku, RFC odegrał integralną rolę w finansowaniu obrony narodowej Ameryki i wysiłków wojennych.
Do końca swojej działalności w 1957 roku, RFC pożyczył około 50 miliardów dolarów na zdumiewający wachlarz potrzeb narodowych. Pożyczki te były prawie w całości spłacane z odsetkami. RFC został powoli rozwiązany przez kilka aktów reorganizacji rządu w latach pięćdziesiątych, a jego funkcje zostały przekazane innym agencjom, na przykład Small Business Administration.
Najważniejszym przywódcą RFC był Teksańczyk Jesse H. Jones (1874-1956), mianowany współdyrektorem przez Hoovera w 1932 roku, a następnie mianowany przewodniczącym przez FDR w 1933 roku. Jones prowadził RFC przez wszystkie lata Nowego Ładu i wojny, zanim w 1945 roku odszedł, by poświęcić się filantropii .
W większości zapomniana dziś RFC była istotną częścią Nowego Ładu i szerzej historii Ameryki, pomagając narodowi „przez okresy odbudowy, gotowości, wojny, rekonwersji, ekspansji gospodarczej, kolejnej wojny i wreszcie stabilności i dobrobytu” .
Źródła: (1) „Reconstruction Finance Corporation Act,” Pub. L. No. 72-2, 47 Stat. 5 (1932). Aby uzyskać pełny tekst ustawy, zobacz http://legisworks.org/sal/47/stats/STATUTE-47-Pg5.pdf (dostęp 22 maja 2019 r.). (2) Secretary of the Treasury, Final Report on the Reconstruction Finance Corporation, Washington, DC: U.S. Government Printing Office, 1959, s. 1. (3) „Emergency Relief and Construction Act of 1932,” Pub. L. No. 72-302, 47 Stat. 509 (1932). Pełny tekst, zob. http://legisworks.org/congress/72/publaw-302.pdf (dostęp 22 maja 2019 r.). (4) „The Great Depression,” Herbert Hoover Presidential Library and Museum, National Archives and Records Administration (dostęp: 22 maja 2019 r.). (5) Zob. przypis 2, s. v; pełna historia legislacyjna RFC w latach 1932-1957 znajduje się również w Dodatku A, „RFC Legislation”, s. 187-191. (6) James S. Olson (red.), Historical Dictionary of the New Deal: From Inauguration to Preparation for War, Westport, CT: Greenwood Press, 1985, s. 411-412; zob. też przypis 2, s. 65-67. (7) Reconstruction Finance Corporation, Reconstruction Finance Corporation Seven-Year Report, To The President And The Congress of The United States, February 2, 1932 to February 2, 1939, s. 1-2. (8) Zob. przypis 2, s. 123-147. (9) Patrz uwaga 6, str. 275. (10) Patrz uwaga 2, str. 40. (11) Zob. przyp. 6, s. 274-275; także „Houston Endowment”, wciąż działająca fundacja charytatywna Jessego i Mary Jones, (dostęp: 22.05.2019). (12) Zob. przyp. 2, s. v.
.