Ponieważ wiedza to potęga, tutaj znajdziesz opis cech typów schizofrenii, które w ostatnich latach zostały wyłączone z DSM.
1. Schizofrenia katatoniczna
Ten typ schizofrenii charakteryzuje się silnymi zaburzeniami psychomotorycznymi u pacjenta. Te patologiczne zaburzenia nie zawsze są takie same, chociaż główne z nich to bezruch i sztywność woskowa, w której osoba utrzymuje mięśnie napięte tak, że wygląda jak figura woskowa (stąd nazwa objawu), niezdolność do mówienia i przyjmowanie dziwnych postaw podczas stania lub na podłodze.
Podczas faz, w których występuje katatonia, pojawiają się również zmiany świadomości i inne zaburzenia, takie jak mutyzm, osłupienie i gapienie się, na przemian z tymi negatywnymi objawami i innymi, takimi jak pobudzenie. Należy jednak zauważyć, że może istnieć duża zmienność w sposobie prezentowania się schizofrenii katatonicznej, a większość pacjentów nie prezentuje wszystkich objawów związanych z tą chorobą w tym samym czasie.
Na koniec należy zauważyć, że oprócz dyskusji na temat tego, czy istnieją rodzaje schizofrenii, czy też jedna jednostka kliniczna, która wyraża się w różny sposób, toczy się dyskusja na temat tego, czy katatonia jest w rzeczywistości jednym z przejawów schizofrenii, czy też jest to inne, niezależne zjawisko.
Schizofrenia paranoidalna
Jeden z najbardziej znanych typów schizofrenii, w tym przypadku objawy mają tendencję do bycia bardziej psychicznymi niż motorycznymi; w rzeczywistości, ludzie z tym rodzajem schizofrenii nie mają żadnych porażek motorycznych lub mowy. Wśród tych objawów zmienionych funkcji psychicznych jest mania prześladowcza, czyli przekonanie, że inni ludzie mają ochotę nas skrzywdzić w teraźniejszości lub w przyszłości.
Wspólne w tym typie schizofrenii są również omamy słuchowe i urojenia (w tych ostatnich nie są postrzegane dziwne elementy przez zmysły, ale myślenie jest tak zmienione, że konstruowane są dziwne narracje o rzeczywistości).
Mogą się tu również pojawić klasyczne dla osób megalomańskich złudzenia wielkości.
Schizofrenia prosta
To kategoria oznaczająca możliwy typ schizofrenii, w której nie ma tak wielu objawów pozytywnych (czyli określających proaktywne zachowania i inicjatywy osoby) i negatywnych (czyli charakteryzujących się brakiem podstawowych procesów psychicznych oraz brakiem woli i motywacji). Innymi słowy, ten typ schizofrenii charakteryzuje się procesami psychicznymi, które są osłabione, a nie tak bardzo przez niezwykłe nadmiary aktywności umysłowej.
Osoby z tym typem schizofrenii miały wiele form zahamowania, spłaszczenia afektywnego, słabej komunikacji werbalnej i niewerbalnej, itp.
W przeciwieństwie do innych typów schizofrenii, które tutaj zobaczymy, ten nie pojawił się w DSM-IV, ale był kategorią zaproponowaną przez WHO.
Schizofrenia rezydualna
Kategoria ta została użyta jako typ schizofrenii, który występuje w sytuacji, gdy w przeszłości wystąpiły ogniska schizofrenii, ale obecnie objawy pozytywne są bardzo umiarkowane i o niewielkim nasileniu, natomiast najbardziej uderzające są „resztki” objawów negatywnych, które pozostały. Tak więc, aby zrozumieć ten typ schizofrenii jest bardzo ważne, aby wziąć pod uwagę czynnik czasu i dokonać porównań między przed i po.
Schizofrenia zdezorganizowana lub hebefreniczna
W tym typie schizofrenii, a nie istnieją zachowania, które same w sobie są oznaką patologii (takie jak przyjęcie całkowicie sztywnej postawy), choroba wyraża się poprzez sposób, w jaki działania osoby są zorganizowane i następują po sobie. Oznacza to, że jego główną cechą jest nieuporządkowany sposób, w jaki działania pojawiają się, w porównaniu do reszty.
Jego zachowanie jest chaotyczne i nie jest zorganizowany wokół tematów, które są utrzymywane w czasie, czyli nie zbudował mniej lub bardziej spójną narrację, która daje podstawę do prześladowczych manii lub halucynacje, które były, na przykład. Osoba wykazuje dezorganizację w swoich stanach emocjonalnych, w tym co mówi i/lub w sposobie poruszania się.
Schizofrenia niezróżnicowana
Jest to kategoria „catch-all” do klasyfikacji tych przypadków, które nie pasują do kryteriów diagnostycznych innych typów schizofrenii. Dlatego nie można jej uznać za spójny typ schizofrenii.
Bibliografia:
.