Objawy i przyczyny

Co powoduje dysocjacyjne zaburzenie tożsamości (DID)?

Historia traumy jest kluczową cechą dysocjacyjnego zaburzenia tożsamości. Około 90% przypadków DID wiąże się z jakąś historią nadużycia. Trauma często wiąże się z poważnym emocjonalnym, fizycznym i/lub seksualnym wykorzystywaniem. Może być również związana z wypadkami, katastrofami naturalnymi i wojną. Ważna wczesna strata, taka jak utrata rodzica lub przedłużające się okresy izolacji z powodu choroby, mogą być czynnikiem w rozwoju DID.

Dysocjacja jest często uważana za mechanizm radzenia sobie, który osoba wykorzystuje do odłączenia się od stresującej lub traumatycznej sytuacji, lub do oddzielenia traumatycznych wspomnień od normalnej świadomości. Jest to sposób dla osoby na przerwanie połączenia ze światem zewnętrznym i stworzenie dystansu do świadomości tego, co się dzieje.

Dysocjacja może służyć jako mechanizm obronny przed fizycznym i emocjonalnym bólem traumatycznego lub stresującego doświadczenia. Poprzez oddzielenie bolesnych wspomnień od codziennych procesów myślowych, osoba może wykorzystać dysocjację do utrzymania względnie zdrowego poziomu funkcjonowania, tak jakby trauma nie miała miejsca.

Epizody DID mogą być wywołane przez różne rzeczywiste i symboliczne traumy, w tym łagodne wydarzenia, takie jak udział w drobnym wypadku drogowym, choroba osoby dorosłej lub stres. Przypomnienie o maltretowaniu w dzieciństwie dla rodzica może nastąpić, kiedy jego dziecko osiągnie ten sam wiek, w którym rodzic był maltretowany.

Jakie są objawy DID?

Osoba z DID ma dwie lub więcej różnych i odrębnych osobowości, zwykłą („podstawową”) osobowość tej osoby i to, co jest znane jako alternatywne osobowości, lub „alter”. Osoba może doświadczyć amnezji, kiedy alter przejmuje kontrolę nad jej zachowaniem.

Każde alter ma odrębne cechy indywidualne, osobistą historię oraz sposób myślenia o otoczeniu i odnoszenia się do niego. alter może mieć inną płeć, inne imię lub inny zestaw manier i preferencji. (alter może mieć nawet inne alergie niż osoba z rdzenia.)

Osoba z DID może, ale nie musi być świadoma innych stanów osobowości i wspomnień z czasów, kiedy alter jest dominujące. Stres, a nawet przypomnienie o traumie, może wywołać przełączenie alterów.

W niektórych przypadkach osoba z DID może skorzystać z konkretnego alter-ego (np. osoba nieśmiała może użyć bardziej asertywnego alter-ego do negocjowania kontraktu). Częściej DID tworzy chaotyczne życie i problemy w relacjach osobistych i zawodowych. Na przykład, kobieta z DID może wielokrotnie spotykać ludzi, którzy wydają się ją znać, ale których nie rozpoznaje lub nie pamięta, że kiedykolwiek spotkała. Może też znajdować w domu przedmioty, których zakupu nie pamięta.

DID dzieli wiele objawów psychologicznych z tymi, które występują w innych zaburzeniach psychicznych, w tym:

• Zmienne poziomy funkcjonowania, od wysoce efektywnego do zaburzonego/niepełnosprawnego
• Silne bóle głowy lub bóle w innych częściach ciała
• Depersonalizacja (uczucie odłączenia od własnych myśli, uczuć i ciała)
• Derealizacja (uczucie, że otaczające środowisko jest obce, dziwne, lub nierealne)
• Depresja i/lub wahania nastroju
• Lęk
• Zaburzenia odżywiania i snu
• Problemy z funkcjonowaniem seksualnym
• Nadużywanie substancji
• Amnezja (utrata pamięci lub uczucie zniekształcenia czasu)
• Halucynacje (fałszywe postrzeganie lub doświadczenia zmysłowe, takie jak słyszenie głosów)
• Zachowania samookaleczające, takie jak „cięcie”
• Zagrożenie samobójstwem – 70% osób z DID próbowało popełnić samobójstwo

.