Aktor | Reżyser | Scenarzysta
Urodzony Lionel Blythe 28 kwietnia 1878 w Filadelfii, PA
Lionel Barrymore był najstarszym bratem w sławnej rodzinie aktorów i sam był weteranem sceny, ekranu i radia.
Zadebiutował na scenie w 1883 roku w wieku 5 lat, a w 1909 roku wszedł do kina w czasach, gdy nazywano je „skaczącymi tintypes.”
Barrymore pisał scenariusze filmowe po 25 dolarów za sztukę, występował w wodewilu, a we wczesnej młodości przez dwa lata studiował sztukę w Paryżu. Porzucił ambicję zostania malarzem, jak sam kiedyś powiedział, ponieważ „aktorstwo było jedynym pewnym sposobem, jaki znałem, aby zdobyć sól i pieprz, które można wsypać do wody, aby uwierzyli, że to zupa.”
Barrymore zadebiutował na nowojorskiej scenie w sztuce „The Rivals”, w której jego babcia została obsadzona w roli pani Malaprop.
Przyłączył się do Metro-Goldwyn-Mayer, by wystąpić w „Barierze” w 1926 roku, a w 1931 roku zdobył Oscara za najlepszy występ aktorski w „Wolnej duszy”.”
Inne filmy z jego udziałem to „David Copperfield”, „Camille”, „Captains Courageous”, „Test Pilot”, „You Can’t Take It With You” i „The Return of Peter Grimm”.
W serialu „Doktor Kildare” wcielał się w postać szorstkiego doktora Gillespie. W radiu jego głos stał się znany milionom w cotygodniowym „Mayor of the Town” oraz jako dickensowski Scrooge, postać, którą przez lata odtwarzał w okresie Bożego Narodzenia.
Oprócz kariery scenicznej i filmowej, Barrymore napisał kilka książek, w tym „We Barrymores”, która śledzi pochodzenie i doświadczenia rodziny Barrymore i której współautorem jest Cameron Shipp.
Barrymore był również biegłym kompozytorem. Jego kompozycje muzyczne „Tableau Russe” oraz Preludium i Fuga i inne były grane przez orkiestry symfoniczne w Los Angeles i Nowym Jorku.
Ale odżegnywał się od uwag, że jego utwory muzyczne kiedykolwiek staną się nieśmiertelne.
„Dlaczego, jestem aktorem” – powiedział kiedyś. „Ludzie uznaliby mnie za impertynenta, gdyby uwierzyli, że traktuję siebie poważnie jako kompozytora.”
– Los Angeles Times 16 listopada 1954 roku